s146 (2)

Kiedy już wykonasz wszystkie elementy pułapek, zanieś je tam, gdzie mają być zastawione. Jeżeli to możliwe, staraj się ustawić pułapki w linii, którą łatwo będzie sprawdzać. Nie rozmieszczaj ich bezładnie w krzakach, ponieważ możesz ich potem nie znaleźć i zostawić dużo śladów swojej obecności, kiedy będziesz je sprawdzać. Zastaw pułapki tak szybko, jak to tylko możliwe, bez zwracania na siebie uwagi. Dzikie zwierzęta nie są głupie. Kiedy już rozstawisz linię sideł, staraj się ją obchodzić dwa razy dziennie. Jeżeli to możliwe, sprawdzaj pułapki z pewnej odległości, bez zbliżania się do nich. Właśnie dlatego niektórzy traperzy przymocowują do pułapki, żeby ją oznaczyć, ulistnioną gałązkę.

Wzory pułapek

Pułapki nieznacznie różniąsię między sobą. W zasadzie tym, co najbardziej je różni, jest konstrukcja mechanizmu spustowego, który powinien być zawsze dopasowany do określonego rodzaju zwierzyny i warunków otoczenia. Jeżeli poznasz dobrze rozmaite rodzaje pułapek, łatwiej będzie Ci stworzyć z dostępnych naturalnych surowców swój własny wzór pułapki. Opisane poniżej rozwiązania konstrukcyjne są wyjątkowo skuteczne i dostosowane do bardzo wielu różnych sytuacji. Celowo pominąłem rozmaite samopały i „wilcze doły” z wbitymi w dno zaostrzonymi palami, ponieważ są to bardzo brutalne metody, a ponadto istnieją lepsze rozwiązania. Zresztąjeżeli chwytasz zwierzęta, żeby zdobyć pokarm, z chwilą kiedy przebijasz ich tusze, przywabiasz tylko padlinożerców, a czasem i bardziej niebezpiecznych konkurentów dojadła.

Sidła. Sidła są prawie tak stare jak rodzaj ludzki i używa się ich na całym świecie. Składają się one z pętli, która jest podwieszona i zaciska się wokół szyi bądź nogi zwierzęcia lub nawet, jak to jest w wypadku niektórych pułapek na małpy, wokół ręki. Najprostszą odmianą sideł są wnyki, czyli umieszczona na ścieżce zwierzyny zaciskająca się pętla. Pętla ta jest przytwierdzona do słupka. Powinna się ona znajdować na takiej wysokości, żeby przechodzące zwierzę wsunęło w nią głowę. Średnica pętli pozwala na to, by zmieściła się w niej tylko głowa, a nie barki lub całe ciało zwierzęcia. Pętla wyposażona jest w ruchomy węzeł, dzięki czemu zaciska się i dusi ofiarę. Widziałem kiedyś takie wnyki, które były przystosowane do chwytania żywych królików. Na obwodzie pętli, kilka centymetrów za węzłem ruchomym, był zawiązany węzeł stopujący, który nie dopuszczał do jej zaciśnięcia się i zadławienia zwierzęcia. Wnyki nie tylko są najprostszą odmianą sideł, ale chyba również najskuteczniejszą ze wszystkich pułapek, szczególnie w wypadku początkujących traperów. Nie ma innej pułapki, którą można by tak łatwo zastawić nie pozostawiając śladów swojej bytności. Osobiście jednak nie stosuję tej pułapki, bo schwytane w nią zwierzę ginie powoli i nie jest usuwane poza zasięg padlinożerców i drapieżników. Staraj się raczej używać sprężynującej tyczki lub pętli z przeciwwagą, które w większości wypadków zabijają szybko.

Niektóre sidła są przeznaczone do chwytania zwierząt za nogę. Nie służą one do zabijania, ale unieruchamiania zdobyczy. Jest to mniej humanitarny sposób niż chwytanie zwierząt w pułapki sprowadzające szybką śmierć, choć czasem takie chwytające za nogę pułapki łatwiej jest prawidłowo zastawić. Spośród nich sidła chwytające za nogę, przytwierdzone do kłody, stosowane przez Apaczów, są najmniej brutalne w działaniu. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest to okrutny, barbarzyński sposób zatrzymywania zwierząt w biegu, lecz w rzeczywistości działają one zupełnie inaczej. Należy wykopać płytki dołek i położyć na nim koło z powtykanymi od wewnętrznej strony prętami zbiegającymi się w centrum jak szprychy. Nie służy ono do unieruchomienia nogi zwierzęcia, lecz ma tylko się do niej przyczepić. Pętlę umieszcza się na kole, więc kiedy zdobycz wsadzi w nie nogę, znajdzie się ona również w pętli. Zwierzę starając się strząsnąć z nogi koło zaciska pętlę. Na ogół udaje mu się wreszcie pozbyć koła. W zasadzie każda plątanina patyków, w której może ugrzęznąć noga ofiary, nadaje się do tego celu. Drugi koniec linki z pętlą przymocowany jest do jakiegoś ciężaru, który wstrzymuje zwierzę i odwraca jego uwagę, tak że nie podejmuje ono żadnej gwałtownej próby uwolnienia się. Myśliwy musi zawsze bardzo uważać, kiedy dobija zwierzę, może go ono bowiem niespodziewanie kopnąć lub ugryźć, co w wypadku dużych zwierząt często miewa fatalne konsekwencje.

Pułapki ze spadającym ciężarem. Wielu ekspertów technik przetrwaniowych twierdzi, że pułapki ze spadającym ciężarem są idealnym typem pułapek dla początkujących traperów, ponieważ działają one w szybki i prosty sposób. Nie zgadzam się z tym poglądem. Z mojego doświadczenia wynika, że uczniowie budują zbyt małe i słabe pułapki, które nie są w stanie zabić sprawnie zdobyczy. Wnyki w rękach nowicjusza mogą zadziałać lub nie, ale jest prawie pewne, że źle zastawiona pułapka ze spadającym ciężarem okaleczy ofiarę. Zaletą tego rodzaju pułapek jest to, że do ich konstruowania nie jest potrzebna długa linka i że dobrze nadają się do użycia na obszarach suchych i pokrytych ubogą krzaczastą roślinnością, na których trudno jest zastawiać sprężynujące sidła i pułapki z przeciwwagą. Doskonale zdają one również egzamin w rejonach arktycznych, gdzie można używać ich do polowania na duże, pokryte grubą warstwą tłuszczu zwierzęta, nawet o rozmiarach niedźwiedzia. Zanim zaczęto używać metalowych sideł i produkowanych fabrycznie potrzasków, właśnie pułapki ze spadającym ciężarem były w powszechnym użyciu na obszarze Arktyki. Jeżeli masz wątpliwości co do siły i rozmiarów swojej przyszłej zdobyczy, lepiej żebyś zastosował zbyt duży ciężar i nawet zmiażdżył ofiarę, niż ją okaleczył.

Pułapki z podwieszonym ciężarem można na ogół bez trudu wykonać. W północnej Anglii budowniczowie kamiennych murów pozostawiali w nich małe tunele, które służyły do zastawiania takich właśnie pułapek na króliki, szczury i inne drobne ssaki. Paści. Paści były również elementem budowanych z kamieni murów. Zazwyczaj były to biegnące w dół jamy wyposażone w uchylne, otwierające się tylko do wewnątrz drzwiczki. Paści można łatwo wykonać. Są to bardzo skuteczne pułapki, nadające się do chwytania drobnej zwierzyny, takiej jak gryzonie i węże, dzięki którym możesz przez krótki czas utrzymać się przy życiu. Radziłbym Ci jednak unikać

147