14
- 6. Historia;, druków określonych typów, wydawnictw, oficyn ^dru-karskich .wraz ze śledzeniem cech językowych właściwych itym tekstom.
7. Gwary miejskie i gwary środowiskowe.
8. Analiza polszczyzny historycznej poprzez analizę gramatyk i słowników regionalnych.
9. Analiza polszczyzny_historycznej poprzez analizę tekstów historycznych związanych z określonym regionem przez miejsce wydania, ^adresata lub twórcę.
10. Historyczne nazewnictwo — śledzenie w nim cech regionalnych historycznej polszczyzny.
11. Zależność elementów regionalnych od stosunków wielojęzycznych regionu.
13. Wzbogacanie języka literackiego elementami regionalnymi.
14. Wpływ gwar na język literacki regionu i na odwrót.
15. Polszczyzna w szkołach różnych regionów.
16. Dzieje polszczyzny regionów.
17. Polszczyzna regionów widziana poprzez pryzmat języka osobniczego twórców.
18. Język folkloru (tu również rozważa się związek z podłożem dialektalnym regionu, a także zagadnienie cech ogólniejszych, po-naddiałektalnych).
19. Socjalne i stylistyczne odmiany polszczyzny historycznej.
Prace w obrębie tego nurtu badawczego trwają do dziś. Od pewnego czasu sytuują się w nim również badania nad historyczną polszczyzną regionów pojmowane szeroko i systematycznie. Prowadzone w7 kilku ośrodkach w Polsce badania te zmierzają do ogarnięcia całości problematyki jęzvkowrej regionu (często łącznie z badaniami innych dziedzin pokrewmych, takich jak historia, folklorystyka, etnografia, historia literatury, by doprowadzić do syntezy dziejów kultury regionu). Celem jest tu. przede wszystkim uzupełnienie naszej dotychczasowej wiedzy o polszczyźnie historycznej oraz o zasobach piśmiennictwa.
Nurt badań nad współczesną, polszczyzną regionów rozwinął się dopiero po drugiej wojnie światowe j,'~a szerzej — w ciągu mniej wnęcej ostatnich dwudziestu lat. Zdecydowanie dominuje w nim kierunek socjolingwustyczny i badania nad współczesną polszczyzną mówioną. Na marginesie raczej kontynuowane są badania gwTar miejskich' i środowiskowych, nie podporządkowane temu kierunkowi.
W dorobku obrazującym ten nurt? można wyodrębniej następujące kręgi tematyczne: ' .£
1. Polszczyzna mówiona miast.
2. Odmianki polszczyzny kolokwialnej środowisk.
3. Stosunek polszczyzny kolokwialnej miast do podłoża dialek-talnego (elementy gwarowe w tej odmianie oraz proces wyzbywania się gwary przez ludzi kształcących się).
4. Przekształcanie się języka mówionego miast pod wpływem podłoża gwarowego.
5. Elementy gwarowe lub regionalne w języku niektórych środowisk miejskich.
6. Różnice pokoleniowe i środowiskowe w odmianie polszczyzny regionalnej (kolokwialnej miast).
7. Problematyka stylistyczna w polszczyźnie kolokwialnej.
8. Regionalizmy i dialektyzmy w literaturze współczesnej (najnowszej).
9. Stosunek gwar (żargonów) miejskich do ogólnej polszczyzny kolokwialnej miast.
10. Specyficzne cechy polszczyzny kolokwialnej (wr sensie ogólnym — wobec polszczyzny niekolokwialnej oraz w sensie geograficznym — zróżnicowanie regionalne).
11. Rola gwar środowiskowych w rozwoju języka narodowego.
12. Próby statystycznych i porównawczych analiz materiału językowego z zakresu polszczyzny kolokwialnej miast.
Przed wszystkim jednak w tym nurcie obok gromadzenia materiału do analiz dominują rozważania teoretyczne i metodologiczne, zwłaszcza te ostatnie. Pierwsze — to głównie kontynuacja wcześniej zapoczątkowanych badań nad klasyfikacją odmian polszczyzny i określenie ich wzajemnych stosunków oraz opracowywanie i doskonalenie aparatu pojęciowo-terminologicznego. Drugie — to głównie wypracowywanie metod gromadzenia i opracowywania materiału, w miarę możliwości jednolitych w różnych ośrodkach, by łatwiej służyły w przyszłości także badaniom porównawczym.
Całość polskiego dorobku językoznawczego z zakresu badań polszczyzny regionalnej jest, jak na razie, dosyć niejednolita, choć stosunkowo obszerna. Oprócz trzech wyodrębniających się grup tematycznych, to znaczy: a) problematyki teoretyczno-metodologicznej, b) historycznojęzykowych badań polszczyzny regionalnej, c) kolokwialnej polszczyzny miejskiej, mamy sporo prac nie związanych