* zwiększenie efektywności procesów gospodarczych,
* podnoszenie zdolności obronnej państwa.
planowanie przestrzenne jest: procesem ciągłym,
współzależne z planowaniem społeczno-gospodarczym interdyscyplinarne.
Cele wg ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym/07.07.94/
‘przeznaczanie terenów na określone cele i ustalanie zasad zagospodarowania,
‘określenie zasad rozwiązywania konfliktów między interesami obywateli, wspólnot samorządowych i państwa, ale też
‘kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa i województwa.
Cechy planowania przestrzennego wg ustawodawstwa niemieckiego:
‘działalność interdyscyplinarna,
‘racjonalne wyważenie interesów publicznych i prywatnych mające na celu poszanowanie i realizację dobra wspólnego,
‘ciągłość.
‘poznanie i zdiagnozowanie uwarunkowań i potencjału stanu istniejącego, ‘prognozowanie i budowę scenariuszy,
‘porządzanie koncepcji, studiów i planów zagospodarowania przestrzennego, ‘monitoring aktualności opracowań w zmieniającej się sytuacji oraz ich ewentualną ‘aktualizację.
Polityka przestrzenna /polityka zagospodarowania przetrzennego/.
Zespół decyzji podejmowanych w sposób ciągły przez upoważnione organy publiczne, zmierzających do stworzenia w państwie/regionie, gminie/ pożądanego modelu zagospodarowania przestrzennego w sposób zgodny z ustalonymi celami i priorytetami społecznymi w danym okresie, zapewniając w tym procesie uporządkowany rozwój przestrzenny i ład zagospodarowania.
ljdziałalność związana z dążeniem do zdobycia i utrzymania władzy państwowej oraz z wytyczeniem kierunku działalności państwa i wykonywaniem władzy,
2)sztuka skutecznej działalności w określaniu i realizacji celów.