EN 10002-1:2001
W niniejszej normie europejskiej podano metodę przeprowadzania próby rozciągania metali oraz określono własności mechaniczne, które mogą być wyznaczone w temperaturze otoczenia.
UWAGA - Informacyjny załącznik A zawiera uzupełniające zalecenia dia maszyn wytrzymałościowych sterowanych komputerowo. Biorąc pod uwagę dalszy rozwój w tym zakresie, wprowadzany przez wytwórców i użytkowników, przewiduje się, że przy następnej nowelizacji tej normy załącznik A stanie się normatywny.
Do niniejszej normy wprowadzono, drogą datowanego lub niedatowanego powołania, postanowienia zawarte w innych publikacjach. Te powołania normatywne znajdują się w odpowiednich miejscach w tekście normy, a wykaz publikacji podano poniżej. W przypadku powołań datowanych późniejsze zmiany lub nowelizacje którejkolwiek z wymienionych publikacji mają zastosowanie do niniejszej normy europejskiej tylko wówczas, gdy zostaną wprowadzone do tej normy przez jej zmianę lub nowelizację. W przypadku powołań niedatowa-nych stosuje się ostatnie wydanie powołanej publikaq'i (łącznie ze zmianami).
EN 10002-4, Metallic materials - Tensile tesdng - Part 4: Verification of extensometers used in uniaxial te-sting.
EN 20286-2, ISO system oflimits and fits - Part 2: Tables of standard tolerances grades and limits deviations for holes and shafts (ISO 286-2:1988).
EN ISO 377, Steel and Steel products - Location of samples and test pieces for mechanical testing (ISO 377:1997).
EN ISO 2566-1, Steel conversion of elongation values - Part 1: Carbon and alloy steels (ISO 2566-1:1984).
EN ISO 2566-2, Steel conversion of elongation values - Part 2: Austenitic steels (ISO 2566-2:1984).
EN ISO 7500-1, Metallic materials - Verification ofstatic uniaxial testing maćhines - Part 1: Tension/compres-sion testing maćhines - Verification and calibration offorce measuring (ISO 7500-1:1999).
Próba polega na rozciąganiu próbki do badań, na ogół aż do rozerwania, w celu wyznaczenia jednej lub więcej własności mechanicznych, określonych w rozdziale 4.
Jeżeli nie ustalono inaczej, próbę należy prowadzić w temperaturze otoczenia od 10 °C do 35 °C. W warunkach kontrolowanych próbę należy prowadzić w temperaturze 23 °C ± 5 °C.
W niniejszej normie europejskiej mają zastosowanie następujące terminy i definicje:
4.1
długość pomiarowa (L)
długość cylindrycznej lub pryzmatycznej części próbki do badań, na której prowadzi się pomiar wydłużenia. W szczególności są rozróżniane:
4.1.1
początkowa długość pomiarowa (L0)
długość pomiarowa próbki do badań przed przyłożeniem siły
N2) Odsyłacz krajowy: Patrz załącznik krajowy NA
4