Metoda polega na oznaczeniu gęstości pozornej betonu, określeniu ilości zawartych w nim składników nierozpuszczalnych w HC1 i zawartości składników przyłączonych w trakcie hydratacji - hydrolizy i karbonizacji spoiwa cementowego w betonie oraz wykonaniu odpowiednich obliczeń przy wykorzystaniu tych danych.
Gęstością pozorną nazywa się stosunek masy próbki, wysuszonej w temperaturze 105 - 110°C do stałej masy, do jej całkowitej objętości, łącznie z porami. Wyraża się ją w kg/m3.
Gęstość pozorną należy oznaczyć:
- metodą bezpośrednią, w przypadku próbek regularnych,
- metodą hydrostatyczną, gdy próbki mają kształt nieregularny.
Oznaczanie metodą bezpośrednią powinno być przeprowadzone co najmniej na 3 próbkach o kształcie sześcianu o boku minimalnym 50 ± 3 mm albo walca o wysokości równej jego średnicy i wynoszącej minimum 50 ± 3 mm. Wysuszone do stałej masy próbki należy zważyć na wadze technicznej z dokładnością ±0,01g - m (kg). Objętość wyliczyć na podstawie dokładnych pomiarów wymiarów próbek V (m3)
Gęstość pozorną próbki oblicza się ze wzoru:
Pp = ^ [kg/m3]
gdzie: m - masa próbki, kg,
V - objętość próbki, m3.
Z partii badanego materiału należy wybrać sześć próbek o kształcie nieregularnym, jednak zbliżonym do graniastosłupa lub sześcianu o wymiarach 40 x 60 mm. Łączna masa próbek nie może być mniejsza niż 0,25 kg. Wszystkie próbki należy oczyścić z gliny, kurzu itp. zanieczyszczeń oraz ponumerować farbą niezmywalną w wodzie. Następnie próbki wysuszone do stałej masy w temperaturze 105 ^ 110°C, nasyca się wodą do stałej masy.
5