skanuj0063 (40)

6.5. Zróżnicowanie ekosystemów

buduje przede wszystkim jodła z większym lub mniejszym udziałem świerka oraz domieszką sosny i buka, najlepiej wykształcony w Górach Świętokrzyskich, na Roztoczu i w Kotlinie Sandomierskiej, pokrywający w sumie ok. 6,5 tys. ha. Podobnie słabo scharakteryzowany jest bór wilgotny trzcinnikowy Calamagrostio ńllosae--Pinetum, z dominującą sosną i stałym udziałem świerka w drzewostanie, w którym ponadto domieszkę stanowią brzozy, dąb szypułkowy, buk, a w regionie świętokrzyskim głównie jodła. Wyróżnia ten zespół stała obecność w runie górskiego gatunku trawy — trzcinnika owłosionego. Płaty tęgo boru zajmują łącznie ok. 8,4 tys. ha, gtównie w wysokogórskich piętrach Sudetów i Karpat, ale także w Borach Dolnośląskich i kilku innych miejscach na południu kraju, a pojedynczo także na niżu.

Zróżnicowanie

ekosystemów

zaroślowych

Ekosystemy zaroślowe, złożone z krzewów jednego lub kilku gatunków, zajmują w Polsce wprawdzie niewielką powierzchnię, niemniej są cennym elementem urozmaicającym krajobraz i tworzącym swoiste środowisko życia dla licznych gatunków roślin i zwierząt, z bardzo rzadkimi i zagrożonymi wyginięciem włącznie. Zajmują one najróżniejsze typy siedlisk, m.in. skrajne pod względem warunków klimatycznych i glebowych. Są zarówno zbiorowiskami naturalnymi, jak i znacznie częściej antropogenicznymi. Należą do nich m.in.:

Zarośla rokitnika

ii nadmorskie zarośla rokitnika Hippophaetum rhamnoides, związane z wydmami lub

obniżeniami międzywydmowymi, naturalne lub pochodzące z nasadzeń, oraz nad-

Zarośla rokitnika na wydniach nadmorskich