skanuj0099 (15)

102 JOANNA PRZYBYŚ

102 JOANNA PRZYBYŚ

FoŁ 2. Kopalnia kredy w Mielniku. Obiekt, który mógłby stać się atrakcją, (fot. J. Przybył)

wych i innowacyjnych. Przykładem wiejskiej turystyki kulturowej nowego typu może być opisywana przez A. Kowalczyka (2003) turystyka winiarska.

Należy pamiętać, że o powstaniu i sukcesie tego rodzaju atrakcji decydować będą inne niż zachowanie tradycji cechy kultury lokalnej społeczności, jak choćby jej zdolność do adaptacji, integracja wewnętrzna, otwartość czy przedsiębiorczość.

Czym zatem jest zasób w turystyce kulturowej na wsi? Zdaniem autorki można stwierdzić, że jest to zespół cech danego miejsca (krajobrazu, układu sieci osadniczej, architektury itp.) oraz zamieszkującej je społeczności (np. znajomości i - co ważne - umiejętności wykorzystania w turystyce dawnych rzemiosł) umożliwiający wykreowanie rzeczywistości zbliżonej do stereotypu wsi obecnego w świadomości turystów lub też wykreowanie atrakcji o współczesnym charakterze.

3. Mechanizm i konsekwencje tworzenia walorów turystycznych

na bazie zasobów kulturowych.

Zgodnie z zaprezentowanym wcześniej modelem, etapami tworzenia waloru kulturowego powinny być:

1.    Rozpoznanie posiadanych zasobów;

2.    Wybór zasobu lub zasobów mogących być podstawą stworzenia produktu turystycznego;

3.    Przetworzenie zasobu w produkt.

Proponowana kolejność etapów odpowiada procesowi myślowemu podejmowanemu na przykład przy planowaniu strategicznym, nie jest jednak wiążąca. Możliwe jest również pominięcie jednego lub nawet dwu z nich. Jak już wspomniano, produkt turystyczny jest często tworzony w odpowiedzi na zapotrzebowanie, od podstaw.