W rozdziale 11.2 omówiono podstawowe rodzaje przekładni złożonych: przekładnie wielostopniowe (rys. 11.4a) oraz wielorzędowe (rys. W Ab i ć). Przekładnie te znajdują zastosowanie w różnych maszynach i urządzeniach. Przekładnie wielostopniowe są najczęściej stosowane jako reduktory. Reduktorami nazywa się przekładnie o stałym przełożeniu i stałych osiach, które są samodzielnymi gotowymi wyrobami. Stosowanie reduktorów umożliwia niezależną budowę urządzeń i ich napędu z tym, że w urządzeniach należy odpowiednio zaprojektować połączenie wału wejściowego z reduktorem. Podstawowe parametry reduktorów: przełożenia, odległości osi, a także ogólne wymagania dotyczące ich wykonania są ujęte w PN. W projektowaniu urządzeń z osobnym napędem doboru odpowiedniego reduktora dokonuje się na podstawie katalogów zakładów wytwórczych.
Reduktory są budowane jako przekładnie nie więcej niż czterostopniowe. Najczęściej stosuje się reduktory:
• walcowe o U4 stopniach,
• ślimakowe o 1 4- 3 stopniach,
• stożkowo-walcowe o 2 4- 4 stopniach,
• ślimakowo-walcowe o 2 4- 4 stopniach.
Jeżeli samodzielną jednostkę napędową stanowi reduktor wraz z silnikiem, określa się go jako motoreduktor. Ogólny podział reduktorów i motoreduktorów jest podany w PN-92/M-88550.
Schematy niektórych przekładni wielostopniowych stosowanych w reduktorach przedstawiono na rys. 11.36a, b i c, a na rys. 11.37 — przekładnię
b)
r |
i |
\ | ||
\_ |
J | |||
U
Rys. 11.36. Schematy przekładni wielostopniowych, stosowanych w reduktorach
317