img038 (40)

Ćwiczenie nr 12 Str.4

Tworzenie piany	nie tworzą piany	łatwo tworzą pianę
Pęcznienie	nie pęcznieją	pęcznieją zwiększając objętość
Tworzenie galaret	nie tworzą galaret	łatwo tworzą galarety !
Wrażliwość na działanie elektrolitu	koagulacja pod wpływem malej ilości elektrolitu	mała wrażliwość; pod wpływem dużych stężeń elektrolitu następuje wysalanie
Wrażliwość na działanie środków dehydratujących	nieznaczna i dopiero przy dużych stężeniach	przy dużych stężeniach znaczna
Charakter koagulacji	nieodwracalny	odwracalny

Z przedstawionej definicji układów koloidalnych wynika, że są to układy zawierające co najmniej dwie fazy mimo, że mają wygląd układów jednorodnych. W koloidach liofobowych ta dwufazowość występuje wyraźnie, bowiem istnieje powierzchnia rozgraniczająca obie fazy, na której zachodzi adsorpcja warunkująca powstanie ładunku elektrycznego. Istnieją jednak koloidy, które nie odpowiadają wymaganiom dwufazowości. Są to substancje, które zgodnie ze swoją naturą chemiczną mają cząsteczki o wielkości odpowiadającej cząstkom koloidalnym (1-200 [nm]). Wynika stąd uzasadnienie podziału koloidów na dwie grupy: fazowe i cząsteczkowe.

W koloidach fazowych cząstka koloidalna nie jest pojedynczą cząsteczką związku chemicznego, ale agregatem cząstek małych o tym samym charakterze chemicznym. Jest to zatem układ fizycznie niejednorodny.

Koloidy cząsteczkowe (eukokoloidy) są to układy fizyczne jednorodne, a cząstką koloidalną jest tu cząsteczka związku chęmicznego-makrocząsteczka. Charakter koloidalny jest w tym przypadku wynikiem budowy chemicznej, a nie agregacji.

Brunenberg de Jonga zaproponował podział koloidów na: liofobowe, wielkocząsteczkowe i asocjacyjne. Koloidy liofobowe odpowiadają koloidom o tej samej nazwie jak wg. podziału Lottermosera i Kruyta. Koloidy wielkocząsteczkowe są roztworami rzeczywistymi makrocząsteczek. Koloidy asocjacyjne powstają przez samorzutne skupienie większej liczby cząstek w agregaty ( asocjacja cząstek substancji rozpuszczonej). Ten typ układu koloidalnego występuje w stężonych roztworach mydeł i innych detergentów.

Istnieje więc wiele prób klasyfikacji koloidów opartych na różnych kryteriach. Poszczególne rodzaje układów koloidalnych często pokrywają się ze sobą np. liofobowe-fazowe; liofilowe-cząsteczkowe. Żadna z podanych klasyfikacji nie jest zupełnie ostra, gdyż zawsze istnieją układy o własnościach pośrednich między krańcowymi przykładami.

Fizykochemiczne badania zoli liofobowych wykazały, że poszczególne cząstki (miceleo) składają się z jądra o budowie krystalicznej oraz części jonogennej. Jony są albo chemicznie związane z powierzchnią jądra. tzn. wbudowane w sieć krystaliczną, albo najczęściej na nim zaadsorbowane i dlatego ta warstwa jonów nosi nazwę warstwy adsorpcyjnej Jony warstwy adsorpcyjnej przyciągają pewną liczbę jonów przeciwnego

LABORATORIUM CHEMII FIZYCZNEJ