img079 (30)

sytuację jako wartościowy oraz istotny etap w procesie pisania.

Na proces pisania składa się również etap dojrzewania, w czasie którego należy odłączyć świadomość od wszystkiego, co ma związek z zadaniem. Zajmując się w tym czasie czymś zupełnie innym, stwarzam możliwość okrzepnięcia idei i pomysłów i daję podświadomości szansę na zajęcie się „obróbką" problemu. Po takiej przerwie ponowne zajęcie się materiałem jest łatwiejsze, pojawiają się świeże pomysły na odpowiednie rozwiązania, otwierają nowe perspektywy.

Napisawszy szkic swojej pracy, próbuję — zdobywając się na odpowiedni dystans — przeczytać, co napisałem, oczyma czytelnika, do którego ją kieruję. Łatwiej jest wtedy stwierdzić, czy nie pojawiają się ewentualne problemy ze śledzeniem zawartych w niej myśli.

Sprawdzam, czy zasadniczy temat mojej pracy przedstawiony jest jasno i wyraźnie.

Proszę jakąś inną osobę, żeby przeczytała pracę, zanim oddam ją do oceny. W ten sposób łatwiej jest uniknąć ewentualnych błędów stylistycznych, ortograficznych czy niedokładnych sformułowań.

PRZYPISY

¹    S. Strómquist, Konstent att tala och skriva, Malmo 1994, s. 56.

2

Rozumowanie moje w dużej mierze inspirowane jest myślami zawartymi w książce Petera Russella i Rogera Evansa Kreativa banbrytare („Twórczy nowatorzy") Malmo 1991, s. 69 i d.

³ P. Russell i R. Evans, op. cit., s. 79-90.

⁴    B. Angelow, 1994, str. 48 i d. oraz Idag (red.) 1990, s. 24.

⁵    „Idag-redaktionen", Pd jakł efłer intuitionen, Stockhołm 1990, s. 73.

⁶    B. Gustavsson, 1990 i 1992. Zobacc też: B. Angelów, 1993, 100.

„Idag- redaktionen", op. cit., s. 22.

o

Porównaj G. Jampolsky i D. V. Cirincione, Kdrlek dr svaret. Att skapa positiva realtioner, Orsa 1992, s. 141.

Q

P. Russell i R. Evans, op. cit., s. 84.