3. Porażenna niedrożność jelit, zaparcia, zatrzymanie moczu
4. Upośledzenie zagęszczania moczu, wielomocz, przy długotrwałej hipokaliozie powstaje nefropatia hipokalemiczna, utrata sodu, skłonność do tworzenia torbieli w nerkach oraz do odmiedniczkowego zapalenia nerek
5. Parestezje, nadpobudliwość nerwowa, pogorszenie koncentracji, senność
Badania dodatkowe: wzrost stężenia wodorowęglanów, alkaloza metaboliczna (wyjątek - kwasice
kanalikowe)
Główne przyczyny hipokaliemii:
1. Utrata potasu przez przewód pokarmowy; wymioty, zwężenie odźwiernika, przewlekłe biegunki, przewlekłe stosowanie środków przeczyszczających,
2. Utrata potasu przez nerki: wrodzone tubulopatie, faza wielomoczu np. po ONN, po długiej obturacji dróg moczowych, stosowanie wyciągów z lukrecji, niewłaściwe stosowanie leków moczopędnych wydalających potas,
3. Hyperaldosteronizm i inne zaburzenia hormonalne
4. Wady wrodzone układów enzymatycznych
5. Rzadko- zbyt mała podaż w pokarmach
6. Transmineralizacja.
Leczenie hipokalemii.
Hipokalemia jest niebezpieczna dla życia i wymaga natychmiastowego leczenia objawowego, tj
podania chlorku potasowego dożylnie, a przewlekle doustnie soli potasowych.
Zawsze należy stosować też leczenie przyczynowe.
Hiperkalemia = podwyższone stężenie potasu we krwi.
I< > 5.5 mmol/l
Objawy kliniczne zależą od czasu trwania hiperkalemii. Występują:
1. Zaburzenia rytmu serca: rzadkoskurcz, skurcze dodatkowe, bloki p-k, zatrzymanie akcji serca
2. Osłabienie siły mięśniowej, skurcze pojedynczych grup mięśniowych, drgawki padaczkowe całkowite porażenie mięśni,
3. Mrowienie kończyn i ust, splątanie,
4. Objawy choroby podstawowej, np. niewydolności nerek, choroby Addisona.
Badania dodatkowe: spadek stężenia wodorowęglanów, kwasica, hiponatremia Główne przyczyny hiperkaliemii:
1. Upośledzenie wydalania potasu przez niesprawne nerki: ostra i przewlekła niewydolność nerek
2. Nadmierna podaż potasu u chorych z zaburzeniami regulacji wydalania potasu z moczem
3. Trans mineralizacja np. w hiperglikemii