IMG55

Hyc. 2.

a)    Zewnętrzny przebieg dęcia z kątem rozwartym pomiędzy koroną zęba a skalpelem. Typowe cięde podczas gingjwek* tomłi.

b)    Cięcie wewnętrzne. Pomiędzy skalpelem a koroną zęba zachowany jest kąt ostry. Typowe dęcie w operacjach płatowych.

CffCM przez    ^ll

najfii i tsfszySkalpcl wprowadza się JoezCZEflny lub hcszimkij w ścisłym kontakcie z koroną wykonuje sfc'uRJcdoi>kr>TiT T%1^ Fr&x1uriząc najdalej jak to ihrtthwr^tUTprzcwtrzenijąicdzyzcbs^Pi Wewnątrz przyzęBia cięcie docHo^zido hrcegU knśriwyro»tka. Przydym mdzSJu. cĘS ta nwmicjsce najmniejsza łlrrara Tgdnt»k miękkich. Nabłonek kieszonki oraz •riarnina ezęjcfowo pozostają, jednak pcpnobilizacji "“""f¹* 2 wewncttznrj cręścijyłata zasgomoca nożyczek i skalpela fryc. 3).

Cięcie to wykonuje się z następujących wskazań:

» operacja płatowa przy głębokości kieszonek £ 5 mm,

operacja płatowa w planowanym zabiegu sterowanej regeneracji tkanki, wąska strefa dziąsła zrogowaciałcgo (£ 3 mm), istotne znaczenie estetyki w danym rejonie.

I W opisywanej technice cięcia płat może pozostawać / w położeniu wyjściowym albo być reponowany do-I koronowo lub dowierzchołkowo i stabilizowany szwami węzełkowymi łub materacowymi.

[ Cięcie brzeżne. Cięcie to biegnie na szczycie dziąsła / wolnego. Prowadzone jest pod kątem ostrym do ko-/ rony zęba, bez kontaktu z nią. Wewnątrz przyzębia * cięcie powinno kończyć się na brzegu kości wyrostka (ryc. 4).

(fest to cięcie bardzo trudne. Po pierwsze, skalpel nie ma podparcia na powierzchni zęba; po drugie, z powodu nieznacznego odstępu od zęba istnieje możliwość ześlizgnięcia się skalpela do kieszonki. Wykonanie cięcia brzeżnego udaje się tylko w przypadku bardzo wydatnego brzegu dziąslowegp. Cięcie to umożliwia usunięcie nabłonka kieszonki oraz ziarniny. Wskazania są bardzo rzadkie.

a)    Schemat cięcia przez kieszonkę (strzałka - granica śluzó¹ kowo-dziąsłowa).

b)    Przykład kliniczny cięcia przez kieszonkę.

Ryc. 4. Schemat cięcia brzeżnego (strzałka I grat kowo-dziąsłowa).

/ Cięcie paramarginalne. Skalpel prowadzony jest pod / kątem ostrym do korony zęba, bez kontaktu z jej «powierzchnią. Odległość od brzegu dziąsła równa się I w przybliżeniu połowie głębokości kieszonki zmie-/ rzonej przy danym zębie. Istotny wpływ na prowadzenie cięcia od strony jamy ustnej właściwej ma forma wysklepienia podniebienia. Wraz ze wzrostem głębokości podniebienia rośnie odległość od brzegu dziąsła do dwóch trzecich głębokości kieszonki. W każdym przypadku od strony przedsionkowej musi istnieć wystarczająca szerokość strefy dziąsła zrogowaciałego (i 3 mm). Cięcie powinno być bardzie; wygięte niż brzeg dziąsła, co oznacza, że w połowie powierzchni językowej lub przedsionkowej ma być najbardziej oddalone od zęba. Międzyzębowo cięcie kończy się na szczycie, u wejścia do przestrzeni międzystycznej. Po zszyciu punkt ten jako nowa

24