IMG"60 (2)

1. WIADOMOŚCI OGÓLNE

sfcych od 50 MW zasilanie może odbywać się na poziomie napięcia 110 kV, 220 kV i wyższym. Zwłaszcza przy mocach zapotrzebowanych większych od 150 MW stosuje się napięcia wyższe od 110 kv. Występuje tendencja wzrostu wysokości napięcia zasilającego zakłady przemysłowe.

W zakładach przemysłowych wyodrębnić można przeważnie główną stację zasilającą, zwaną też stacją główną (SO). do której doprowadzona jest energia elektryczna z układu zasilającego (systemu elektroenergetycznego, elektrowni, elektrociepłowni). W SG energia elektryczna jest transformowana (lub rozdzielana) do poziomu napięcia sieci rozdzielczej zakładu przemysłowego: zwykle 0,4/0,231 kV i 6 kV, także 15 kV, 20 kV i 30 kV, a nawet 110 kV. W ten sposób SG jest stacją łączącą sieć dostawcy i odbiorcy energii niezależnie od wysokości napięcia.

Z szyn SG zasilane są następnie stacje oddziałowe (SO), z których energia jest dostarczana już bezpośrednio do odbiorników. Stacje oddziałowe można przy tym podzielić na stacje oddziałowe transformatorowe (SOT) i stacje oddziałowe rozdzielcze (SOR). Ze stacji oddziałowych zasilane są rozdzielnice odbiorcze (RO), przeznaczone do bezpośredniego zasilania odbiorników na poziomie napięcia do 1 kV.

W dużych zakładach przemysłowych układ SG — SO może okazać się niewystarczający. Wtedy jest konieczne wprowadzenie dodatkowych ogniw w rozdziale energii elektrycznej, tzw. stacji pośrednich (SP), (rys. 1.2).

Rys. 1.2. Przykładowa sieć rozdzielcza 6 kV dużego zakładu przemysłowego: SO — stacja główna, SP — stacje pośrednie zasilane promieniowo, SOR — stacje oddziałowe rozdzielcze zasilane pierścieniowo, SOT —■ stacje oddziałowe transformatorowe zasilane magistralnie

Oddzielnym zagadnieniem jest zasilanie wielkich zakładów przemysłowych z własnymi źródłami energii: elektrownią lub elektrociepłownią. Występuje wtedy znaczna liczba stosowanych rozwiązań, przy czym zwykle stacja główna elektrowni bywa jednocześnie stacją główną zakładu.

Wiejskie sieci rozdzielcze, budowane w kraju przeważnie o napięciu 15 kV zasilane są z sieci 110 kV za pośrednictwem stacji 110/15 kV. Zasilanie z sieci 30 kV, wobec postępującego procesu likwidacji tego napięcia, jest już rzadko spotykane.

Stacje klasyfikują się także w zależności od sposobu transformacji napięcia, a mianowicie rozróżnia się stacje podwyższające i stacje obniżające napięcie nazywane również stacjami redukcyjnymi. Przykładem stacji podwyższającej jest główna stacja transformatorowa w elektrowni.

1.3.    WYMAGANIA STAWIANE STACJOM

1.2. WYMAGANIA STAWIANE STACJOM 1.2.1. Wymagania ogólne

Stacja elektroenergetyczna powinna spełniać następujące główne wymagania*.

—    zapewnić bezpieczeństwo ludzi,

—    wykazywać dostateczną niezawodność pracy,

—    być łatwa do rozbudowy,

—    charakteryzować się przejrzystością rozwiązań i związaną z tym łatwością eksploatacji,

—    być ekonomiczną.

Bezpieczeństwo ludzi, zarówno obsługi, jak i osób, które mogą mieć bezpośredni kontakt ze stacją należy uznać za wymaganie nadrzędne. Spełnia się je przez ścisłe przestrzeganie, przepisów budowy stacji.

Analiza niezawodności pracy stacji musi uwzględniać zarówno warunki pracy normalnej, występujące przy prawidłowej pracy wszystkich elementów stacji, jak i warunki zakłóceniowe, występujące wtedy, gdy w pewnym elemencie sieci nastąpi uszkodzenie lub wyłączenie tego elementu, wskutek czego wystąpi zmiana rozpływu mocy w rozpatrywanej stacji. Wymagania dotyczące pracy zakłóceniowej stacji, a w szczególności potrzeby utrzymania ciągłej pracy niektórych elementów stacji, są określone w zależności od rodzaju zasilanych odbiorów i zadań stacji, w systemie elektroenergetycznym, a w ostatecznym rozrachunku — od strat społecznych i ekonomicznych związanych z przerwami w dostawie energii elektrycznej.

Wymagania łatwej rozbudowy stacji są związane ze stałym wzrostem obciążeń i wynikającą stąd koniecznością rozbudowy stacji i przebudowy sieci elektroenergetycznej. Z tego względu powinna być zapewniona możliwość stopniowej zmiany układu połączeń stacji bez konieczności pozbawienia napięcia na okres przebudowy istniejących już w tym czasie urządzeń.

Przejrzystość rozwiązań i łatwość eksploatacji stacji jest związana ze stosowaniem rozwiązań najprostszych, składających się z możliwie małej liczby elementów. Wszelkie przełączenia powinny być możliwe przy małej liczbie czynności łączeniowych. Należy też zapewnić łatwą wymianę urządzeń, w miarę możliwości bez przerw w zasilaniu.

Układ połączeń stacji musi jednocześnie uwzględniać następujące czynniki:

■ -r-¹ wymagania dotyczące warunków zasilania odbiorców,

—    sposób zasilania stacji i jej rolę w systemie elektroenergetycznym,

—    liczbę i przeznaczenie pól rozdzielnic,

—    warunki zwarciowe w stacji.

1.2.2. Odbiorniki

Najwyższe wymagania dotyczące niezawodności zasilania mają te odbiorniki lub dbiorników, dla których przerwa w zasilaniu stwarza niebezpieczeństwo

2 — Stacje elektroenergetyczne

•Po