IMG 61

MM C. Henry, The Porter model oj competilloe adoantage for Inner-city dntelopmenl: An appralsal, (w:J The inner city: urban pooerty and economic deoetopmrnl in Ute next cenimy, red. T. D. Boston and C. L. Roh.h, Tran-MCtton Publiahtng, New Brunswick, NJ1997.

39    Por. H. Smyth, Marketing Ihe city: IIte role oj flagship deoelopments in urban regeneration,

E & PN Spon, London, 1994, i. 5,

40    Por. np. M. A. Mu-Ryn, Miasto post indu itrialne - rola kultury

ut strategii rozwoju miasta na przykładzie Bilbao,

[w:| Współczesne formy osadnictwa miejskiego i ich przemiany, red. I. Jażdżewska, Uniwersytet Łódzki,

Łódź 2002, s. 273-287.

41    Por. np. F. Mouiaert,

E. Salin, T. Werquin, EURAULLE. Large scalę urban deoelopment and social polarizalion, „European Urban and Regional Studies", 2001, no. 8, s. 145-160.

42    C. J. Robiruon-Bamet, Promoting economic deve-lopment In Ihe inner city: The importance of Humań rtaources, (w:| The inner dty,.., op. dt.

43    S. Kaczmarek, Rewitalizacja terenów poprzemy-iłowych,.., op. dt., s, 27.

nową bazę ekonomiczną, nie rewitalizacja nie przyczynia się do zmniejszania nierówności społecznych. Nad przebiegiem rewitalizacji, szczególnie jeśli ma ona pełnić funkcję prospołeczną, musi więc czuwać samorząd lokalny lub specjalnie do tego celu powołane agencje i organizacje publiczne'". Osobną kwestią jest rola władz centralnych w rewitalizacji, widoczna w tworzeniu odnoszących się do rewitalizacji uregulowań prawnych oraz we wsparciu politycznym i finansowym udzielanym dużym, prestiżowym projektom (flagship projects)^w. Wielkie projekty mogą przesądzić o szybkim sukcesie rewitalizacji zdegradowanego obszaru w mieście, przyciągnąć do niego odwiedzających i inwestorów, zmienić zupełnie jego wizerunek⁴⁰, ale także wpływać bardzo polaryzująco na społeczeństwo miejskie i ekonomię miasta⁴¹.

Trzeci nurt podkreśla, że sama w sobie społeczność lokalna może być zarówno najważniejszym podmiotem, jak i beneficjentem rewitalizacji. Potrzeby mieszkańców muszą być ważniejsze niż czysto ekonomiczna kalkulacja, przy czym społeczne poparcie dla programów rewitalizacji wzmacnia wydatnie szanse ich powodzenia⁴². W myśl tego ujęcia organizacje społeczne działające wśród mieszkańców rewitalizowanego miejsca mogą współdziałać z nowymi firmami na jego terenie, działać na rzecz ich przyciągania oraz tworzyć grupy nacisku na samorząd i władze centralne. Sylwia Kaczmarek określa narzuconą przez prywatnych inwestorów lub władze publiczne, oderwaną od lokalnego kontekstu rewitalizację mianem „implantacyjnej", natomiast rewitalizację uwzględniającą lokalną społeczność, jej kwalifikacje zawodowe i wymogi jako „integracyjną"⁴³. Istnieją też podejścia łączące obie koncepcje i proponujące jako najlepsze rozwiązanie połączenie działań samorządu, wsparcia rządowego i aktywności społeczności lokalnej.

Jak już wspomniano, strategie rewitalizacji można podzielić na dwa podstawowe nurty. Pierwsza grupa to strategie, które są zorientowane na wzmocnienie bazy ekonomicznej dzielnicy, kładą nacisk na nowe funkcje obszaru, przede wszystkim jego funkcje egzo-