IMG463 (4)

Statki pMimklt    T it|

plusów, połączonych zc sobą krótkimi, płytkimi przejściami — progami, | „nJnisj-K)mi żeglugę. Im rzeka ma mniejszy spadek, tym dłuższe są p\os>

¹ ,₍wr przejścia. Przystosowanie rzeki do żeglugi wymaga przeprowadzenia jjjj- poglęhiarskich. Polegają one na wykonywaniu przekopów na tych płyt-^ s przejściach za pomocą specjalnych koparek pływających, zwanych poglę-Wymiary przekopów powinny być dobrane tak ostrożnie, ażeby '^«nując żegludze niezbędne głębokości tranzytowe, jednocześnie nie jodowały zbytniego obniżenia poziomu wody i spłycenia wyżej leżącego

pf/ciścia (rys. 9.2).

Rys. 9.2. Przekop przez próg

Większość rzek w stanie pierwotnym płynie korytem nieustabilizowanym, wrząc i znosząc coraz to nowe wyspy, rozmywając brzegi i przesuwając koryto w | lub inną stronę, nieraz o całe kilometry, niszcząc przy tym uprawne i cenne grunty, zagrażając nawet osiedlom.

W celu skoncentrowania koryta, utrwalenia jego brzegów i nadania mu idppwiednicgo kształtu przeprowadza się roboty regulacji rzek. W zależności od tego, czy ma się na uwadze regulację dla celów melioracyjnych, czy żeglownych - przyjmuje się w projekcie odpowiednie założenia dla zamierzonego ukształtowania koryta, przy czym uwzględnia się również obwałowanie rzeki, czyli tzw. regulację koryta wielkiej wody (rys. 9.3 i rys. 9.4).

W pewnych okresach przepływy wody w rzekach zmieniają się i z tego powodu żegluga natrafia na trudności. W celu zwiększenia przepływu wody zapewniającego potrzebną głębokość, stosuje się zasilanie rzek ze zbiorników magazynujących wodę w czasie wysokich przepływów. Urządzenie zbiorniki wymaga budowy zapór. Stosowanie zasilania może dać dobre wyniki