IMGE89

IMGE89



------

niowe rymujących się słów. dochodzą inne jeszcze - rolen* ce na tym, ze mus. on pokonywać brak „naturalnej mLł tycznej grawitacji tych słów.

Autor Nowych ust teoretycznie uzasadniał, a we wlaat* praktyce konsekwentnie urzeczywistniał, zasadę rymów oddalonych, a równocześnie w tym swoim oddaleniu — regular. nych. Chciał pogodzić dążenie do zmniejszenia przewidywał-ności z dążeniem do respektowanie raz ustalonego (w całą wypowiedzi lub na pewnych jej odcinkach) odstępu między członami brzmieniowego paralel izmu131 Najdalsze konsekwencje z postulatu oddalenia wyciągnął w swojej praktyn z lat trzydziestych Przyboś, który usiłował opierać komposyq« brzmieniowe utworów na seriach przybliżonych odpowiedni*, ści, obejmujących elementy rozmieszczone w porządku pozbawionym uchwytnej symetrii. Przyboś próbował restrajac następstwo składników w takich seriach oplatających wypowedi z tokiem jej semantycznego rozwoju132. Każdorazowe zblue-nie czy oddalenie komponentów rymowych stawało się w sposób faktem jednorazowo motywowanym. niezaJeznymofl jakiejś wielokrotnie obowiązującej dyrektywy. Podobnie słość współbrzmień: od rymów pełnych do,f_,u^wnyc / p— uchwytnych podobieństw brzmieniowych. W utwora ^ bosi a ulegał jak gdyby zawieszeniu wybór pomiędzy jymo'^ ścią i bezrymowością. Równie nieprzewidziany mógł °

181 To połączeni* oddalenia f regularnością stanowić miało, «| analogie nowoczesnej organizacji społecznej. J>oza spełnianiem zaoan ojw artystycznych I | jest nowa odległość rymów odpowiednikiem odleglycaww* ności funkcjonalnych, stanowiących podstawę nowoczesnych społeczeństw regularność zaś rymów jeet czynnikiem ładu. Po ws taj e *v ten sporot społeczeństwo rymów, nowoczesna, na odległych związkach oparta organizacja słów~ {Droga rymu, s. 75—76. Podkr autora).

1S3 pisał o tym: .W miarą jak dochodziłem w swojej praktyce do równo* miernego ukształtowania wizji poetyckiej, porzucałem mechaniczne stosowanie współbrzmień, szukałem harmonjj, które by wynikały z sumej tkanki poematu Dążyłem do związania rymów czy asonansów z treścią wiorsta. Łączyłem współbrzmieniami zdania odpowiadające sobie w jakiś sposób: podobieństwem czy przeciwieństwem obrazu i tonu uczuciowego. Tak więc nie kierując mię mechaniczną kolejnością _ rymowanych wierszy, wiązałem współbrzmieniami trasy mera* bardzo odległe lub bardzo bliskie Ale trudno jest

~by -

się brak oczekiwanego — na podstawie skojarzeń występują-cych już poprzednio w wypowiedzi — odbrzmienia, jak i jego pojawienie się — w nieoczekiwanym miejscu i z nieoczekiwanym stopniem dokładności.

Koncepcja przekazu poetyckiego jako porządku rozwijającego się w sposób nieprzewidywalny dla czytelnika, jako systemu in staiu nascendi ustawicznie precyzującego i przekształcającego swoje zasady i reguły, zawierała w sobie pewną hipotezę takiego czytelnika, ów przewidywany odbiorca miał być osobowością przynajmniej w jednym ze swych aspektów ściśle określoną. Analogicznie jak ja” poetyckie w rozumieniu awangardowym to przede wszystkim osoba zdolna do wzmożonego mówienia, tak i „ty” (hipotetyczny „idealny adresat”) miało być osobą zdolną do podjęcia językowych „hazardów poezji” Lingwistyczna aktywność podmiotu implikowała lingwistyczną współaktywność czytelnika. Wypowiedź poetycka jest apelem o taką współaktywność. Proponuje odbiorcy uczestnictwo w doświadczeniu krańcowej ekonomii i celowości mowy. W doświadczeniu, które w tej koncepcji jest nieredukowalne do innych kategorii doświadczeń h u mani stycznych.

6

Określenie poezji jako języka w języku’ wskazywało na jedno tylko z jej odniesień. Było to jednak odniesienie podstawowe w awangardowej koncepcji. Podstawowe w tym sensie, że decydujące o specyficznych właściwościach poeąji. Jej rachowanie się w języku to nieredukowalna „reszta”, która pozo-stąje po wyeliminowaniu tych wszystkich ról, jakie mogą utożsamiać poezję z innymi rodzajami działań kulturalnych Ib niesprowadzalna już do niczego — poetyckość. Awangardziści — zgodnie ze swym antyraetafiąycznym nastawieniem — porzucili dualistyczny punkt widzenia przeciwstawiający „istotę" poeąji jej „sposobowi istnienia”. O „istocie" poezji rozstrzyga właśnie to, w jaki sposób egzystuje ona w świecie tworów humanistycznych. Rozstrzyga fakt jej zakorzenienia wśród innych przejawów językowej komunikacji. Rozstrzyga jej zdolność do powiadamiania o tyra zakorzenieniu. Odrębny status poezji wśród rozlicznych gatunków mowy polega na tym, że podejmuje ona zadanie informowania o swoim położeniu


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Untitled 53 Tworzenie rymu, część 6 i 7 Do każdej pary rymujących się słów, które podam, znajdźcie j
rymy0037 Tworzenie rymu, część 6 i 7 Do każdej pary rymujących się słów, które podam, znajdźcie jesz
inne jeszcze formy; gdy na przykład chcę, gdy się boję, gdy twierdzę, gdy przeczę, wtedy wprawdzie z
inne jeszcze formy; gdy na przykład chcę, gdy się boję, gdy twierdzę, gdy przeczę, wtedy wprawdzie z
tego trudności polegają jeszcze na tym, że poziom moralny społeczeństwa też nie jest zbyt wysoki. Mi
Zdjęcia NIKON8 zmiany roboczej. Pomiar czasu dokonuje się wg metody czasu bieżącego polegającej na
Zdjęcie0517 Na drapicznictwo (tzw oddziaływanie troficzne) polegające na tym, że organizmy się
Motyw przezorności - polega na tym, że z góry decydujemy się trzymać pewien zasób pieniądza na pokry
Efekt substytucyjny zmiany ceny dobra X polega na tym, że- przy obniżce jego ceny /ceteris paribus/s
224 R EC EN Z J E tucji. Słabość jej polega na tym, że nie daje szansy wykazania się pracą, zależy&n

więcej podobnych podstron