5966

tego trudności polegają jeszcze na tym, że poziom moralny społeczeństwa też nie jest zbyt wysoki. Mijanie się z prawdą nie jest wedle wielu środowisk czymś nagannym, jeżeli odbywa się w interesie jakiejś indywidualnej jednostki, z którą jest określona osoba w jakiś sposób powiązana.

Często tak bywa, że określona osoba znajdzie się w zainteresowaniu jako ewentualny sprawca proc. karnego, która w gruncie rzeczy jest niewinna, a okoliczności są tego rodzaju, że wskazują poszlakowo na sprawstwo tej osoby i w związku z tym trzeba, aby, w k.p.k. istniały instrumenty, aby te sytuacje tak zrekonstruować, aby określona winna osoba poniosła konsekwencje i z kolei niewinna została uniewinniona.

Sprawa ta jest bardzo często trudna do rozwikłania, dlatego też hołdujemy takiej zasadzie, że po 1 ten, do którego istnieje na razie podejrzenie o przedstawione mu zarzuty, albo jest oskarżony towarzyszy mu domniemanie niewinności. Oznacza to wobec tego, że mimo istnienia dowodów, okoliczności dla niego nie korzystnych z punktu widzenia obowiązującego prawa musi być traktowany jako niewinny, co oznacza, że to organy procesowe muszą mu wykazać winę.

Łączy się z tym reguła: jeżeli wystąpią w zakresie dowodzenia określonych okoliczności na podstawie faktów wynikających z dowodów wątpliwości których nie da się wyjaśnić, wszystkie możliwości są wyczerpane, to wątpliwości trzeba tłumaczyć na korzyść oskarżonego.

ETAPY PROCESU KARNEGO:

1.    POSTĘPOWANIE PRZYGOTOWAWCZE- w którym najważniejszymi formami jest albo śledztwo, albo dochodzenie. Jest to postęp, nie sądowe, prowadzone lub nadzorowane przez prokuratora.

2.    POSTĘPOWANIE JURYSDYKCYJNE = postęp, sądowe - pierwsza faza kończy się i zaczyna się druga wniesieniem aktu oskarżenia do sądu, który wnosi uprawniony oskarżyciel. Czyni to wtedy, kiedy dysponuje odpowiednimi podstawami dowodowymi umożliwiającymi wykazanie winy oskarżonego. Możemy wyodrębnić:

-    postęp. Przed sądem I instancji,

-    postęp. Przez sądem II instancji.

Po wniesieniu aktu oskarż. (I instancja). Zwykle główna część tego postępowania odbywa się w rozprawie jawnej. Niekiedy istnieje możliwość skazania na posiedzeniu. Po wyczerpaniu całego materiału dowodowego, wyjaśnieniu wszystkich okoliczności sprawy zapada wyrok. Nie jest on jednak ostateczny tzn. nie jest prawomocny. Od wydanego wyroku przysługuje środek odwoławczy do sądu II instancji, ale badanie sprawy tzn. poprawność, zasadność, legalność wydanego wyroku w I instancji odbywa się pod warunkiem, że określona uprawniona osoba ( z reguły strona: oskarżyciel, oskarżony lub ich przedstawiciele) wniesie środek zaskarżenia, czyli wniesie skargę. Nie ma kontroli odwoławczej bez takie zaskarżenia. To oznacza, że znowu toczy się postęp. W sądzie II instancji, ale już nie w taki sposób, że przeprowadza się na nowo wszystkie dowody, tylko już w znacznym stopniu korzysta się z materiału, który został zgromadzony przed sądem I inst.

2