IMGy98

I

I

>

N

*

I

t

p

I

ij

p

I

i

I

i

t

f

if

W

#

F

i

i

wybór odpowiednich czynności terapeutycznych. Konieczne jest wyjaśnienie, przy użyciu zrozumiałych terminów, szczegółów terapii. Nastolatki, a zwłaszcza dorośli, chcą wiedzieć, co robią i dlaczego. Bardzo ważne jest podanie im uzasadnienia. Unikajmy mówienia zbyt wiele naraz. Wyjaśnień można udzielać na każdym spotkaniu tłumacząc, jak proponowana terapia wpływa na stwierdzone deficyty. Ważne jest, by terapeuta wspólnie z dorosłym podejmował decyzje dotyczące celów terapii. Terapeuta asystuje pacjentowi w terapii, a pacjent stopniowo przejmuje odpowiedzialność za siebie.

ZAGADNIENIA DO SAMODZIELNEGO OPRACOWANIA:

O co pytałbyś jako rodzic lub osoba innego zawodu? Co odpowiedziałbyś jako terapeuta?

1.    Opracuj wstępną rozmowę telefoniczną. Rodzice nie znają SI. Niektórzy nie potrafią wytłumaczyć, na czym polegają kłopoty ich dziecka. Niektórzy nie chcą przyznać, że ich dziecko ma problemy.

2.    Pytania, które rodzice mogą zadać po badaniu i ocenie SI.

3.    Pytania, które rodzice zadają na początku terapii i podczas jej trwania: wyobraź sobie, co rodzice chcą wiedzieć i udziel wyjaśnień zmniejszających ich lęki i niepokoje.

4.    Najmłodsze dzieci nie pytają o to, co robią i dlaczego: udziel krótkich wyjaśnień tak, by dziecko mogło przyjąć i zaakceptować informacje.

5.    W jaki sposób możesz pomóc rodzeństwu dziecka, jego krewnym i znajomym zrozumieć stwierdzone u niego podstawowe deficyty oraz to, co będzie robione w celu uzyskania poprawy?

125