kielan wylot 3

Dziennik Ustaw Nr 63 — 3925 -

fot. 735

przekracza 0.2 m. Gdy u,kok len yeti w«k«y. w obl,ctcn,.ch wypulu _mlw    .

rzeczywistą wysokość energii slrumiema wody »paUajaccgo na płytę wypadu    *

Kąt /? odchylenia ścian wypadu Od jego om (rys 3.2) nalcZy okicślać ' - dla ruchu rwącego w korycie odpływowym z wzoru

1329)

/I - ar- ig ' -!--— I

0.30 /-V    + 0.54 I

r .

gdzie    ’    —IiczKi Froudc'a w przekroju wvlou»wvin

K^K,

dla ruchu \pok<ijncgi> w tym korycie z wvxn-su $erenfc»va na rys. 3.3

gdzie: Fr,i -    'iczha Froudc*a w przekroju korytu odpływowego, tw wypadem

S^h

10

12

14 Fr

w/l

Jo0ł^ót}Cl€^'

C• Rys.3.3. Wykres $crcnkov3 do określania kąta fi w stopniach

Wartości h+yf i v_w)1 należy określać zgodnie z 3.3.2.1 i 3.3.2.2. a wartość średniej głębokości _kwcdy h i prędkości v_d wyznaczać z warunków przepływu w korycie odpływowym przy przepływie miarodajn>Tn. Jcśłi na wylocie przepustu występuje uskok dna. to przy obliczom ach głębokość odmierza się od dna koryta lub powierzchni umocnionej.

Po określeniu kąta [i rozszerzenia ścian wylotu przepustu lub umocnionego koryta za małym mostem należy obliczyć długość wypadu Lw., na którym następuje całkowite rozszerzenie strumienia:

U-

13 M»|

--IV

2\gP

w którym /.a H. należy podstawiać szerokość umocnień na wypadzie iow nq

- szerokości koryta wypadu (dno i skarpy umocnione) lównci (? ') swuiiel m. lci;.« iw ; i lub (3-«-5> świateł przepustu.