KI0

według ustalonego porządku, tak jak to jest w sąsiednich Niemczech. Możesz się raczej spodziewać swobodnej formy dyskusji, w której każdy obecny wypowie swoje zdanie.

Znaczenie hierarchii i statusu społecznego. Poziom wykształcenia, zamożności i zaplecze rodzinne określają status, jaki ma się we Francji. Ukończenie wybranych grandes ecoles zapewnia wysokie stanowiska w administracji państwowej i w przemyśle. Trzy czwarte menedżerów najwyższego szczebla z 200 największych przedsiębiorstw francuskich pochodzi z bogatych rodzin, podczas gdy w Niemczech jedna czwarta, a w Stanach Zjednoczonych jedna dziesiąta.

Francuscy szefowie na ogół kierują swoimi firmami w sposób autorytarny. Od menedżerów oczekuje się tu dużej fachowości i znajomości odpowiedzi na dosłownie każde wyłaniające się pytanie. Dyrektorzy często niechętnie dzielą się uprawnieniami. Fraternizacja z szaraczkami nie jest zjawiskiem powszechnym.

Styl porozumiewania się. Francuzi są ekspresyjni, zarówno gdy chodzi o porozumiewanie się w sposób werbalny, jak i w sposób niewerbalny. Lubią się spierać, często angażują się w ożywioną wymianę zdań podczas spotkań w interesach. Negocjatorzy z kultur mniej konfrontacyjnych, takich jak wschodnioazjatyckie, nie powinni poczytywać tej miłości do dyskutowania za wrogość.

Sposób wyrażania się. Chociaż Francuzi rozkoszują się utarczkami słownymi, to jednak nie lubią przystępować od razu do rzeczy. Na ogół cenią sobie wyrafinowany język, mówienie „nie wprost” i lubią przedstawiać swój punkt widzenia z kartezjańską logiką, wytwornością sformułowań i nader kwieciście. To jedna z przyczyn, dla których tutejsi biznesmeni wolą negocjować po francusku, albowiem czar ich językowej wirtuozerii w innym języku pryska.

Zachowania niewerbalne

Dotykanie się. Wśród przyjaciół i znajomych Francuzi zachowują się w sposób nacechowany częstym dotykaniem się, także w sytuacjach publicznych. Porównawcze badanie zachowań związanych z dotykaniem się, przeprowadzane w kawiarniach Paryża i Londynu, wykazało, że w ciągu godziny para Francuzów dotykała się nawzajem przeszło sto razy, a para Brytyjczyków nie dotknęła się ani razu. Należy zawsze podawać rękę, gdy się z kimś wita i gdy się żegna.

Gesty. Francuzi częściej gestykulują dłońmi i całymi rękoma niż Azjaci i Anglosasi. Kółko z kciuka i palca wskazującego oznacza we Francji „zero”. Aby zasygnalizować „OK”, należy szybko wysunąć kciuk do góry. Niedopuszczalne jest stanie z rękami w kieszeniach podczas rozmowy oraz klepanie otwartą dłonią jednej ręki w zaciśniętą pięść drugiej.

Protokół w biznesie

Ubiór. Tak jak można się tego spodziewać po każdym hierarchicznym i wrażliwym na status społeczeństwie, Francuzi ubierają się i zachowują w sytuacjach biznesowych ceremonialnie. Jako że są Francuzami — ubierają się szykownie, modnie i elegancko. Zagraniczni biznesmeni powinni występować tu w ciemnych garniturach, kobiety interesu zaś powinny wybierać gustowne, raczej klasyczne ubiory i dodatki.

Witanie się. We Francji wita się umiarkowanie mocnym uściskiem dłoni, z jednoczesnym patrzeniem w oczy. W kontaktach między samymi mężczyznami inicjatywa co do podawania sobie rąk powinna wyjść od najstarszego i najwyższego rangą. Kobiety niezależnie od pozycji, jaką zajmują, same decydują, czy podadzą rękę, czy nie.

Tytułowanie partnerów. Tutejszych partnerów należy tytułować monsieur, madame lub mademoiselle, nie dodając nazwiska, na przykład powiedzieć: Bonjour, monsieur7. Używaj zawsze grzecznościowego zaimka vous, a nie bezceremonialnego tu.

Ponieważ jesteś cudzoziemcem, kiedy już nawiążesz bliższe stosunki, jCHt możliwe, że twój francuski odpowiednik zaproponuje ci mówienie noble po imieniu. Poczekaj jednak aż zrobi pierwszy krok i pamiętaj, by nudal używać formy vous, mimo mówienia sobie po imieniu.

Stosunek do kobiet w biznesie. Ponieważ stosunkowo niewiele kobiet osiągnęło wysokie stanowiska we francuskich spółkach, zagraniczne kobiety interesu mogą się tu czuć trochę jakby nie na miejNCU. Powinny się przez cały czas ubierać i postępować tak, jak na profesjonalistkę przystało, oraz unikać podczas negocjacji zachowań, któro mogłyby być poczytane za nazbyt ofensywne.

223