I Młodzi Szwajcarzy, decydując się na służbę w Gwar-I dii, zgadzają się na surową dyscyplinę. Mają rok na I to, by zaaklimatyzować się w Watykanie.
Watykan to miasto, które jest prawdziwym labi-I ryntem podwórców, sal, korytarzy i zakamarków.
I A gwardzista na służbie jest wskazującym drogę I i wartownikiem w jednej osobie. Musi więc nauczyć I się i zapamiętać nie tylko topografię Watykanu, ale I i tytuły, godności oraz rytuały
Podczas dwuletniej ochotniczej służby młodzi I gwardziści mają okazję często spotykać Ojca Świę-I tego podczas celebrowanych przez niego mszy czy I uroczystości kanonizacyjnych, ale także bardziej pry-I watnie, na watykańskich korytarzach. W pamięci I młodych gwardzistów pozostają także audiencje I w Watykanie znanych i sławnych osobistości, zarów-I no ze świata polityki, nauki, kultury, jak i rozrywki. ...i symbolem
Na przykład Seana Connery’ego, eks-Jamesa najwyższej wierności I Bonda, albo supermodelki Cindy Crawford. Zdarzy- wobec władcy I ło się, że gwardziści grzecznie wyprosili z katedry w
HALABARDY I GRANATY
Pamiątka z czasów, gdy piechota szwajcarska byta postrachem Europy
Poza nienaganną reputacją, kandydat na gwar-I dzistę powinien mieć także przynajmniej 174 cen-I tymetry wzrostu (ostatnio, ze względu na brak I chętnych, odstąpiono od tego wymogu). Koniecznie I musi też być kawalerem w wieku od 19 do 30 lat I i przedstawić świadectwa urodzenia, chrztu oraz I bierzmowania.
W niektórych szwajcarskich rodzinach wstępo-I wanie do Gwardii jest tradycją przekazywaną z ojca I na syna. Rodzina Pfyffer von Altishofen na przykład I szczyci się tym, że wydała aż 11 komendantów i 30 I oficerów Gwardii.
Oficjalnym językiem gwardzistów jest włoski. 1 Ponadto gwardziści muszą ściśle stosować się do I zasad dotyczących wyglądu. Na przykład absolutnie I nie wolno im nosić brody, wąsów i długich włosów.
św. Piotra Michaela Jacksona, który nie chciał zdjąć swojego błazeńskiego kapelusika. Takie przygody wynagradzają szwajcarskim młodzieńcom nieatrakcyjny miesięczny żołd, wynoszący 750 dolarów (dowódca Gwardii zarabia 30 tysięcy dolarów rocznie).
Minimalny okres służby to dwa lata, maksymalny -20. Jest to służba zawodowa, a gwardzistom przysługuje płatny urlop. Po ukończeniu 25 roku życia dopuszczane jest zawarcie związku małżeńskiego,
0 ile gwardzista ma co najmniej stopień kaprala
1 trzyletni staż.
Rekruci śpią w 10-osobowych salach. Szeregowi gwardziści zajmują dwuosobowe pokoje, oficerowie - jednoosobowe. Rodziny dostają do dyspozycji małe mieszkania.
Wszystkie kwatery znajdują się na terytorium Watykanu, pomiędzy prawą kolumnadą Placu św. Piotra a Bramą św. Anny (Porta Santa Anna). Posiłki, przygotowywane przez zakonnice według przepisów tradycyjnej szwajcarskiej kuchni, podawane są we wspólnej jadalni.
Stroje gwardzistów zaprojektowane zostały przez wielkiego renesansowego artystę, Michelangela Buonarrotiego. Dzięki temu do dziś wspaniale komponują się ze Spiżową Bramą oraz Łukiem Dzwonów, gdzie Gwardia stale trzyma straż.
Postawni gwardziści w bufiastych beretach, odziani w żółto-czerwono-niebieskie mundury (w uroczystych chwilach wkładają dodatkowo stalowe hełmy i półpancerze, a w ręce biorą halabardy), wydają się być rekwizytem minionych epok ,przez zapomnienie pozostawionym na warcie.
Gwardziści podkreślają jednak, że ich umiejętności nie ograniczają się do trzymania halabardy.
KSIĘGA XIV, STRONA 2