LS Miern energ (dla Student) 24a

Podzielniki kosztów — zasada pracy, podział i przykłady wykonania    S. Łopata

Podzielnik kosztów (podzielnik kosztów ogrzewania) - zwany też podzielnikiem ciepła, jest urządzeniem montowanym na grzejnikach centralnego ogrzewania, służącym do podziału kosztu ciepła, określonego na podstawie rachunków za ogrzewanie budynku, pomiędzy poszczególnych lokatorów wielorodzinnego budynku mieszkalnego.

Polska Norma określa go jako rejestrujący przyrząd pomiarowy:

•    PN-EN 835:1999 - Podzielniki kosztów ogrzewania do rejestrowania zużycia ciepła przez grzejniki. Przyrządy bez zasilania energią elektryczną działające na zasadzie parowania dyfuzyjnego,

•    PN-EN 834:1999 (zmiany wg PN-EN 834: 1999/Ap 1:2004) - Podzielniki kosztów ogrzewania do rejestrowania zużycia ciepła przez grzejniki. Przyrządy zasilane energią elektryczną.

Rozróżnia się dwa rodzaje podzielników:

•    podzielnik wy parkowy, działający na zasadzie odparowania cieczy,

•    podzielnik elektroniczny z dwoma czujnikami pomiaru temperatury:

grzejnika i pomieszczenia.

Zasada rozliczania kosztów przy użyciu podzielników kosztów:

-    zsumowanie wskazań wszystkich podzielników zainstalowanych w danym budynku (w mieszkaniach),

-    wyznaczenie kosztu jednostkowego wskazania podzielnika (wykorzystując pomiar za pomocą licznika ciepła, zainstalowanego np. w węźle grzewczym),

-    określenie wysokości opłaty dla danego mieszkania przez pomnożenie sumy wskazań zainstalowanych w nim podzielników przez koszt jednostkowy wskazania.

W obliczeniach zwykle wydziela się też tzw. opłaty stale za ciepło. Mogą to być opłaty stałe z rachunku za ciepło, bądź też opłaty za ogrzewanie pomieszczeń wspólnych (klatki, pralnie, suszarnie). Często stosuje się również współczynniki korygujące rozliczenie dla lokali położonych w różnych miejscach budynku (nad nieogrzewanymi piwnicami, narożne itd.) a także różne typy i wielkości grzejników, występujących w rozliczanym budynku (w instalacji c.o.).

Istotną zasadą przy rozliczaniu kosztów ogrzewania za pomocą podzielników (wg norm niemieckich a także unijnych) jest nieprzekraczauie 20 odbiorców ciepła (lokali, użytkowników) na jednej jednostce pomiarowej, czyli przepływowym liczniku ciepła. Zasada ta jest często w Polsce pomijana i niekiedy rozliczanych jest więcej lokali. Powoduje to zafałszowanie rozliczeń na skutek zbyt dużej liczby zliczanych urządzeń. Różnica w indywidualnych zużyciach mieszkań nienaturalnie wyrównuje się, wskutek czego użytkownicy, którzy nie oszczędzają energii cieplnej w efekcie płacą rachunki niewiele wyższe od oszczędnych sąsiadów.

Podzielnik kosztów nie jest licznikiem ciepła. Nie podlega legalizacji.