JJ14 (2)

Ekstremalne i Specyficzne Konstrukcje Stalowe

Rys l. 7 Konstrukcja stalowej latarni morskiej na platformie wieżowej: 1- antena radiolatarni, 2 -poziom światła. 3 - wieża latarni, 4 - pomieszczenia mieszkalne, 5 - pokład obsługi, 6 - sekcja pokładowa. 7 - podstawa wieży, 8 - pale (Mazurkiewicz, 1977).

Rys. 1.8. Widok połączenia rur stalowych tunelu w Baltimore - połączenie rur w kierunku podłużnym i poprzecznym (Kretschmer i Fliegner, 1987)

400 - 1120 mm. Rurociągi podmorskie układane są przez specjalne barki lub statki (rys. 1.6), przy czym układanie odbywa się albo odcinkami, albo w sposób ciągły przy wykonywaniu łączenia odcinków przez spawanie na pokładzie statku. Łączna długość rurociągów podmorskich przekracza obecnie 50 tys. km.

Znaczny udział w stalowych morskich konstrukcjach hydrotechnicznych mają konstrukcje związane z morskim oznakowaniem nawigacyjnym. Należą do nich głównie stawy, latarnie morskie, pławy nawigacyjne i stalowe pale, te ostatnie stosowane głównie na torach wodnych. Na Rys. 1.7 pokazano przykładowo konstrukcję stalowej latarni wieżowej. Występują również różnego rodzaju pławy oceaniczne i oceanograficzne oraz wieże stalowe stacji radarowych. Są to w większości konstrukcje obciążone parciem wiatru, falowaniem i prądami morskimi, przy czym w wielu przypadkach uwzględnić trzeba możliwość uderzenia statku, głównie dostawczego lub obsługującego znaki nawigacyjne danego akwenu.

Do grupy pełnomorskich konstrukcji hydrotechnicznych należą także dalby, wyspy i pławy cumowniczo-przeładun-kowe. Służą one do zacumowania statku na pełnym morzu, a więc poza obszarem portu oraz do dokonania załadunku lub wyładunku zbiorników przycumowanego statku. Dotyczy to głównie przeładunku statków do przewozu ropy naftowej, produktów naftowych oraz skroplonych gazów.

Na zakończenie charakterystyki stalowych morskich konstrukcji hydrotechnicznych wspomnieć należy jeszcze o tunelach podmorskich, wykonanych w postaci prefabrykatów stalowych i osadzanych na dnie głębokiego wykopu biegnącego w poprzek przeszkody wodnej. Przykładem takiej konstrukcji jest konstrukcja stalowego tunelu w Baltimore (rys. 1.8). Średnica jednej rury stalowej tunelu wynosi

Rys. 1.6. Układanie rurociągu podmorskiego (Dobrzykowski i Mazurkiewicz, 1998)

zmniejszenia kosztów realizacji. Różnice polegają przede wszystkim na tym, że zamiast stosowania niezależnych dźwignic do ustawiania sekcji wież platformy, wprowadza się wieże podnoszące, za pomocą których podnosi się i obraca poszczególne panele (rys. 1.5) o ciężarach od 2760 do 3850 ton. Połączenie paneli i skratowa-nia realizowane jest za pomocą dźwignic zamocowanych do tych sekcji. Zmontowana na specjalnych torach wieża o długości (wysokości) 492 m i ciężarze około 55 000 ton zostaje z torów lądowych przesunięta na barkę o długości 305 m. Ustawienie wieży na dnie następuje przy tym po zwodowaniu poprzez uchylną część barki, natomiast złączenie wieży z dnem wykonuje się za pomocą pali wbijanych miotami podwodnymi.

Należy zaznaczyć, że wprowadzenie przedstawionej technologii wykonawstwa konstrukcji stalowej wieży platformy spowodowało zmniejszenie kosztów o 20% w odniesieniu do platformy Cognac, mimo że platforma Cognac była znacznie niższa.

Odnośnie do montażu pokładów i wyposażenia technologicznego platform wspomnieć należy, że stosuje się do tych czynności nowe generacje dźwignic pływających, które osiągają udźwigi rzędu 120 MN.

Do hydrotechnicznych konstrukcji morskich należą wspomniane rurociągi podmorskie, ułożone na dnie lub pod dnem morza, służące głównie do przesyłania ropy naftowej (rurociągi) lub gazu ziemnego (gazociągi) z platform wydobywczych lub ze zbiorników magazynowych morskich do zbiorników magazynowych lądowych. Stosowane są także do poboru wody morskiej (np. chłodzącej w elektrowniach) lub zrzutu wód (ścieków) do morza. Osiągają długość kilkuset kilometrów, a ich średnice

12,0 m.

Biorąc pod uwagę konstrukcje stalowe, stanowiące samodzielne morskie konstrukcje stoczniowe, można by było zaliczyć do nich także podnośniki statków, jak i doki pływające. Ze względu jednak na to, że obiekty te realizowane są w stoczniach na pochylniach lub w dokach suchych pominięto ich charakterystykę.

XV MmillCJIi

stalowe

Sierpień 2001    5(49)

51