moda kobieca XXw str211

!I4. ł'u*.ro pot>Mxow« Tancerka Zlzi IlftUir.ii, 1«* r.

rcau" (ii. 219). Wykonywano je z lśniących lam lub czarnego jedwabiu i często naszywano cale cekinami i strasami, jak łuską. Suknie takie były bez rękawów lub posiadały rękaw długi, wąski, a nawet obcisły, czasem z rozszerzającymi się mankietami. Z przodu zachodziły wysoko pod szyję, z tylu zaś były głęboko wydekoltowane — często aż poza linię pasa. Długość sukien wieczorowych była różna. Jeżeli były wykonane z ciężkich i sztywnych materiałów — zakładano do nich na biodra szerokie zamszowe pasy z klamerką z. masy albo obciągniętą zamszem. Noszono również „fourreau” z koronki lub lamy o metalicznych połyskach, o doie lekko rozszerzanym i wycinanym w zęby (ił. 220). Na dancingach można było zobaczyć często tzw. „robę do style’', o prostym, lekko wek. tym staniczku, z krótkimi bufiastymi rękawami lub bez n kawów, oraz z suto marszczoną spódniczką, na którą na rzuci ii. > drugą, krótszą spódniczkę z iluzji (il. 222). Sukienkę taką i szono również latem na wizyty, do restauracji, . nawet m spacery nad morzem; wówczas na głowę wkładano do m. | pasterkę. Sukienki dancingowe szyto równi' / / . - »i. • t . i -

,    lorze „bois dc roso" lub „gris |>orle" i ........ .u ■ >nl ,

II