moda kobieca XXw str356

Kolory ubiorów noszonych na początku XX w. były zszarzałe, zbrudzone, a zestawienia ich były stonowane. Po paru latach rozjaśniły się i stały się pastelowe, a następnie nabrały jaskrawości, podkreślanej jeszcze przez kontrastowe zestawienia. Wówczas też zaadoptowana została czerń, która poprzednio nie cieszyła się powodzeniem. Po bogactwie barw pojawiła się moda jednego koloru dla całości ubioru wraz z dodatkami, po której przyszła następna, przynosząca - odwrotnie — dodatki kontrastujące z ubiorem i — w następnej kolejności — silnie kontrastujące zestawienia kolorystyczne. W okresie powojennym tendencje mody podawane są co pół roku, poprzez prezentację sezonowych kolekcji ..haute eouture", toteż zmienność sugestii kolorystycznych jest zbyt częsta, aby można ją było ująć w jakąś syntezę. Niemniej można wspomnieć, że początkowo modne byty kolory ciemne, potem jaskrawe, następnie przełamane beżem i zielenią, a w ostatnich latach tzw. ..kolorow^ve czernie".

W pierwszych latach XX w. drobne i nikle w z o ry tkanin nie dawały tak mocnego akcentu stylu, którą to rolę spełniały ornamenty i motywy zdobnicze naszywane na tkaniny wzorzyste lub gładkie. W drugim okresie wzorzystość tkanin stała się zupełnie niemodna (poza paskami), natomiast w latach następnych (okres trzeci) wybuchła z podwójną silą. Stosowano wówczas wielkie motywy kwiatowe, które w czwartym okresie ustąpiły miejsca formom geometrycznym, już w mniejszej skali, będącym wyraźnym oddźwiękiem kubizmu. W latach trzydziestych wzory zmieniły się całkowicie: modne były na'.u-raiistyczne motywy kwiatowe, których skala stopniowo malała i które ostatecznie przekształciły się w miniaturowy wzór kwiatowy, drobno zasiewający tkaniny. Okres wojny zahamował w pewnym stopniu rozwój wzornictwa na tkaninach. W latach powojennych, początkowo stały się modne wzory o wielkiej skali, projektowane dla krajów egzotycznych. Z biegiem czasu nastąpił ogromny rozwój wzornictwa na tkaninach. przy czym wzory są różnorodne i często się zmieniają. Zdobnictwo stosowano na początku XX wieku z wielką rozrzutnością, toteż ubiór posiadał wiele różnorodnych elementów zdobniczych, jednakże w kolorach zharmonizowanych. Zdobiny, głównie z pasmanterii, tworzyły secesyjne ornamenty. W drugim okresie ornamentyka, wzorowana na motywach antycznych, była dyskretniejsza i w ubiorze występowały co najwyżej dwa typy zdobin. W trzecim okresie zdoonietwo rozwijało się bujnie; na sukniach stosowano już przeważnie tylko jeden typ zdobin, ale motyw był ogromny i kontrastował z całością. Dopiero w latach trzydziestych, w wyniku rozwoju tech-