justy020

mianę materii poprzez specjalne cykle rozkładu. Przedstawienie wszystkich szlaków degradacji przekraczałoby ramy tego rozdziału. Reprezentatywnym przykładem jest degradacja leucyny, przedstawiona na rycinie 14.17. Uwagę zwraca występowanie 3-hydroksy-3-metyloglu-tarylo-CoA; związek ten jest ważnym produktem pośrednim w syntezie steroidów i karotenoidów.

15

STAŁOŚĆ, ZMIENNOŚĆ, REKOMBINACJA I PRZEKAZYWANIE INFORMACJI GENETYCZNEJ

Każdy żywy organizm większością cech przypomina swoich przodków. Utrzymywanie swoistych właściwości, czyli stałość cech przez pokolenia, nazywamy dziedzicznością. Przekazywaniem cech oraz prawami dziedziczności zajmuje się genetyka. Każda cecha genetyczna może być przypisana genowi, który jest nośnikiem informacji. Już klasyczna genetyka zakładała, że geny są umiejscowione w jądrach organizmów eukariotycznych i postulowała liniowe ułożenie genów. Przez długi czas wiązano informację genetyczną z białkowym składnikiem nukleoplazmy. W końcu jednak, udane przekazanie informacji genetycznej (transformacja) przez DNA wskazało tę substancję jako nośnik właściwości dziedzicznych. Następnie wykazano, początkowo na przykładzie owadów, a później mikroorganizmów, że wyrażanie się informacji genetycznej zależy od aktywności enzymów. W mikroorganizmach enzymy znajdują odzwierciedlenie w określonych cechach biochemicznych. Według hipotezy ,Jeden gen, jeden enzym” pojedynczy gen niesie informację konieczną dla jednego swoistego enzymu; obecnie twierdzi się bardziej precyzyjnie, że każdy gen strukturalny koduje określony łańcuch polipeptydowy. Zmiany mutacyjne w obrębie genu lub nawet poza nim prowadzą do utraty enzymu lub do syntezy jego zmienionej formy, a w konsekwencji do widocznych zmian we właściwościach dziedzicznych. Gen można więc poznać przez jego mutacje. Termin mutacja został stworzony przez De Vriesa, który badając zmienność i dziedziczność wśród roślin wykrył nagłe, nieciągłe zmiany cech dziedzicznych. Beijerinck zastosował ten

541