obraz048 (2)

- 46 -

wznoszenia. Włączyć układ do dozowania zanieczyszczeń i reagentów. Dla jednej prędkości prowadzić proces koagulacji przez okres 1,5 godziny, pobierając co 0,5 godziny wodę po klarowniku. W wodzie tej wykonać oznaczenia fizykochemiczne. Następnie powtórzyć uzdatnianie zwiększając prędkość wznoszenia wody w klarowniku. Nie zmieniając pozostałych parametrów prowadzić uzdatnianie przez następne 1,5 godziny, co 0,5 godziny pobierając sklarowaną wodę do analiz.

Tabela 3.4

Wpływ prędkości wznoszenia wody w klarowniku na jakość wody

Oznaczenie	Jednostka	Woda	Y o c N >^3		m/s	V 10 ^3 m/s wzn
Barwa Mętność	3 mg/dm 0 3 ^ mg/dm SiO^
Odczyn	pH
Kwasowość Kp	mval/dm^
Zasadowość Zm	mval/dnf*
Fe poz.	mg/dm^Fe
Al poz.	3 mg/dm Al

Na podstawie przeprowdzonych badań oraz analiz fizykochemicznych prób wody po klarowniku ustalić maksymalną prędkość wznoszenia wody w klarowniku, tzn. taką, przy której jakość wody będzie najlepsza, przy równoczesznym utrzymaniu się warstwy osadu zawieszonego na poziomie przelewu zagęszczacza.

LITERATURA

1.    Chojnacki A. : Technologia wody i ścieków. PWN, Warszawa 1972.

2.    Heidrich Z.: Urządzenia do uzdatniania wody. Zasady projektowania i przykłady obliczeń. Arkady, Warszawa 1980.

3.    Kowal A.L.: Technologia wody. Arkady, Warszawa 1977.

4.    Kowal A.L. , Sozański M.: Podstawy doświadczalne systemów oczyszczania wód, Skrypt Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1977.

5.    Kucharski J., Moniuszko A. : Oczyszczanie wód i ścieków metodą koagulacji. WNT, Warszawa 1967.

i 4./ STABILNOŚĆ I ODKWASZANIE WODY

4.1. WSTĘP

Podczas eksploatacji urządzeń i instalacji wodociągowych spotykamy się z zagadnieniem agresywności wody. W wymaganiach stawianych wodzie do picia podaje się jedynie, że woda powinna odpowiadać wymaganiom zawartym w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 4.05.1990 r. , a jej składniki mimo że będą spełniały warunki ww. Rozporządzenia, mogą nadawać wodzie własności korozyjne lub inkrustacyjne. Intensywność tych procesów zależy od:    rodzaju stosowanych materiałów konstrukcyjnych, charakterystyki

fizykochemicznej wody, sposobu jej uzdatniania, temperatury itp. Szczególnie w ostatnim okresie na skutek stale pogarszającej się jakości wody surowej stosuje się coraz bardziej skomplikowane technologie uzdatniania. Jednak na podstawie wyników analiz fizykochemicznych możemy jedynie szacunkowo określić własności korozyjne wody. Według Chandlera o iszybkości korozji decyduje ilość jonów siarczanowych, chlorkowych i zawartość dwutlenku węgla oraz składników inhibitujących - węglanów, kwaśnych węg_;lanów, wodorotlenków, wapnia, magnezu^ Natomiast zawartość tlenu w wodzie może powodować wzrost szybkości korozji metali Jak również pasywację powierzchni materiału.

nH₂0

jCorozJa metali ma w zasadzie charakter elektrochemiczny (na powierzchni metalu powstają mikroogniwa). Podczas korozji ^elagą,, na anodzie powstają^ jony _iFe^» ^a na katodzie ionv OH , ktjójrją_J^qrzą Fe (OH) ^.jj'Wodorotlenek żelazawy utlenia glę dzięki obecności rozpuszczonego tlenku do nierozpuszczalnego •wodorotlenku żelazowego Fe(0H)^^;l który z kolei zamienia się w^Fe^Ó^, •

(rdza) wg następującej reakcji    '    ^

t 2Fe(0H)\ 4 \ 0%■ H_0

* x..........J

»|f2Fe(0H);

' iC’ Y* —* =    'Yćzerwono-brunatny)

f c(ou)_Z:

TeCćX-t}3