Obraz
8 (80)

Proces pielęgnowania Zasady oceniania

Zindywidualizowane pielęgnowanie

Pielęgniarstwo — pielęgnowanie; teoria a praktyka

Związek pomiędzy teorią a praktyką jest dwustronny. Oznacza to, że wpływy są wzajemne i ciągle. Nawet jeśli nie do końca zdajemy sobie z tego sprawę, to one i tak istnieją.

Najogólniej można powiedzieć, że:

•    teoria podpowiada praktyce, z kolei

•    praktyka „pyta” teorię o konkretne rozwiązania.

Ryc. 21 Związek pomiędzy teorią a praktyką.

Zasadą jest, że pielęgniarstwo jako działalność:

-    teoretyczna i

-    praktyczna

ma do spełnienia dwa podstawowe zadania:

•    opisać i wyjaśnić stan, z jakim ma do czynienia (pielęgniarstwo jako nauka),

•    zaprojektować, w jaki sposób osiągnąć stan określony jako pożądany lub założony (Górajek-Jóźwik, 1999).

fi?

Pielęgniarki praktycy^- nic tylko racjonalnie wy korzystują wyniki buduń prowadzonych przez przedstawicieli własnej grupy zawodowej, ale także spoza niej (wyniki badań prowadzonych np. przez zespoły interdyscyplinarne).

Coraz pełniej uświadamiąją sobie nie tylko konieczność, ale i możliwość

•    czynienia wkładu w dziedzictwo pielęgniarstwa, w naukowy dorobek tej dziedziny.

Pielęgniarki teoretycy starają się określić

•    charakter pielęgnowania, a przez to

•    najlepszy rodzaj opieki, jaka może być świadczona.

Stąd na obecnym poziomie pielęgnowania nie można mówić o indywidualnym pielęgnowaniu bez

•    oparcia się na konkretnych założeniach teoretycznych (teorie pielęgniarstwa) i

•    przyjęcia czy też uściślenia, czym jest pielęgnowanie, a tym samym określenia, co jest charakterystycznego w relacji pomiędzy pacjentem a pielęgniarką.

Zapamiętąj:

Teorie pielęgniarstwa stanowią podstawę dla praktyki pielęgniarskiej, a ich nieznajomość uniemożliwia samodzielne pielęgnowanie. Dzieje się tak, gdyż poszczególne koncepcje

•    opisują, a także

•    przewidują wyniki specy ficznych działań pielęgniarskich podejmowanych na rzecz pojedynczych osób lub grup społecznych.

W złożonej sytuacji opiekuńczej, zarówno w

•    szpitalu, jak i w

•    środowisku zamieszkania (bytowania) podmiotu opieki

zachodzi konieczność świadomego odwoływania się i korzystania z dorobku pielęgniarstwa, w tym także poszczególnych pielęgniarek, twórców koncepcji lub teorii pielęgniarstwa (Torres, 1986).

Uwaga. Jeśli np. zgadzamy się z tym, że istotą pielęgnowania jest dbanie o właściwe otoczenie pacjenta (świeże powietrze, światło, ciepło itp.) jako podstawa wspomagająca proces zdrowienia i przy jak najmniejszym wysiłku ze strony pacjenta, to oznacza, że:

•    przyjmujemy w pielęgniarstwie to, co wynika z założeń teoretycznych ustalonych przez F. Nightingale.

Jeśli natomiast przyjmujemy, że pielęgnowanie to asystowanie choremu lub zdrowemu, aby jak najszybciej wrócił do zdrowia (lub jego poprawy czy też spokojnej śmierci), przy uwzględnieniu potrzeb podmiotu opieki (najczęściej w liczbie czternastu), to oznacza, że

•    opowiadamy się za modelem zaproponowanym przez V. Henderson.

I takie rozwiązania coraz częściej spotykamy w naszej rzeczywistości zawodowej. Jest to prawidłowe, bowiem teorie pielęgniarstwa pozwalają oprzeć praktykę (pielęgnowanie) na zweryfikowanej wiedzy.