Obraz 0

W projektach budowlanych korzysta się z norm dotyczących rysunków budowlanych i instalacyjnych:

- PN-70/B-01025 dla oznaczeń graficznych na rysunkach architektoniczno-- budowlanych,

- PN-70/B-01030 dla oznaczeń graficznych jakości asortymentu materiałów budowlanych,

- PN-60/B-01029 dla zasad wymiarowania na rysunkach projektów architektoniczno-budowlanych.

BN-010-027 to norma branżowa dla znaków graficznych wykorzystywanych do projektowania terenów zieleni. Jeżeli w projektowaniu obiektów zieleni korzystamy z rozwiązań typowych, np. dla rysunków technicznych (ławki, trejaże, elementy wyposażenia placów zabaw), to jesteśmy zobowiązani podać katalog, określając nazwę, numer, wydawcę i rok wydania.

Oznaczane w projektach elementy baiwne (rabaty, kwietniki) są określane zwykle jako „układy kwiatowe”. Szczegółowe rozpracowanie takich oznaczeń prowadzi zazwyczaj do ustalenia czy w projekcie zaplanowano kwietnik, czy rabatę. Różnica między nimi jest zasadnicza: kwietnik bowiem to powierzchnia obsadzana obficie kwitnącymi roślinami jednorocznymi (konieczna wymiana roślin 2-3 razy w ciągu sezonu), natomiast rabata jest powierzchnią gruntu obsadzoną roślinami wieloletnimi (bylinami), niekiedy z dodatkiem roślin jednorocznych lub krzewinek, w celu uzyskania pełnego efektu barwnego. Rabaty bylinowe projektuje się zwykle na powierzchni 2-3 razy większej niż kwietniki.

8. Dzielenie obszaru objętego projektem na sektory

Obszar objęty inwentaryzacją lub projektowaniem średniej wielkości parku (np. 15-20 ha) dzieli się na sektory przedstawione w skali dużej (np. 1:5000), a projekty poszczególnych sektorów (2-3 ha) rozpracowuje się w skali małej, dokładnej (np. 1:500 lub 1:250), co umożliwia nanoszenie na plan wszystkich obiektów w danym sektorze (drzew, krzewów, dróg, elementów architektury). Rabaty i kwietniki projektuje się w skali 1:25 i 1:50.