Obraz6 (15)

« *t

'l»'ł

guz

a y r « ft ar k a , Z. wym.*_n, Z. a kr wkar

I,    J, k an war t »r.    «•

I. _ł||# * •^k,*'k*yjea. |. itlłMi «aa<ar»ayf aa.

*y». 87. Seh«m«t instalacji do produkcji surowego gazu syntezowego mutodą katalitycznej konwersji gazu siennego z parą wodną

*^roc*⁸ przenysłowy przeprowadza sią"v piecach rurowych wyposażonych* ^w Palniki do opalania gazem zImtrnym umieszczone w stropie lub w ścianach bocznych (rys. 87). Podstawowym elementem konwertora ag rury (spełniające rolą reaktorów) o długości 10-15 m, zawieszone pionowo w kilku rządach. Zamocowane ag jednoatronnle (od góry) ze wzglądu na znaczne wydłużenie podczas ogrzewania. Rury te, o średnicy wewnątrznej 8-15 ^on ^ grubości ścianki 15-20 mm, wykonane sg z żaroodpornej, chrononiklo-wej stali stopowej. Reagenty, uprzednio ogrzane do temp. 400°C ciepłem 9**6w spalinowych z konwertora i wymieszane, wprowadza sią do górnej cząści rur reakcyjnych. W warstwie katalizatora przebiega konwersja, po czym produkt reakcji odpływa do kolektora zbierającego gaz skonwertoro-wany z kilku sąsiednich rur. Opuezczający konwertor gaz syntezowy -opcOcz m,i CO i CO, — zawiera małą ilość nie przereagowaaego metanu. Jedli istnieje taka potrzeba, metan usuwa sią z mieszaniny gazowej w procesie dopalania przebiegającym w obecności powietrza.

Utleniająca konwersja wąglowodorów lekkich Z parą wodną

£Ot r zymywanie gazu syntezowego przez    esiejącą ko n-~^-

w e r s ją wąglowodorów z parą wodną jest udoskonaloną odmianą poprzednio opisanego procesu, którs pozwala uniknąć przeponowego ogrzewania mieszaniny reakcyjnsj i umożliwia znaczne powiąkssenie ©bjątoóei strefy reakcji* W procesie tym, oprócz odsiarczonego gazu ziemnego i'pary wodnej, wykorzystuje eią trzeci czynnik - tlen. W wyniku tego we wspólnej przestrzeni reakcyjnej zachodzą dwie przemianyi

1)    endotermiczna konwsrsja wąglowodorów z parą wodną I

CM* •    H,0    — CO •    3 M, I    *

2)    egzotermiczne apalahie wąglowodorówi

CM* • | Oj    co • Ł M, •

Zajścia taj ostatniej przemiany jest niatbądne do zapoczątkowania reakcji konwersji. Aby zapewnić sprawny przebieg obu reakcji (sumaryczny sfekt egzotermiczny), do mieszaniny reakcyjnej dodaje sią tlen w stosunku molowym CH*iO* "    1«0,55. Omawiany proces nazywa sią zwyczajowo

pólapalanism z tego wzglądu, że w przybliżeniu “pól* metanu slega konwersji z parą wodną, a "pół" spala aią dostarczając ciepła niezbędnego do zajścia tej konwersji. Niezależnie od dwóch głównych reakcji, w procesie utleniającej konwersji zachodzą również przemiany, których produktem jest CO_a, m.In. konwersja tlenku węgla z parą wodną oraz całkowite spalenie metanu.

Przesgrsłowy proces utleniającej konwersji węglowodorów z parą wodną przebiega w podobnych warunkach (temperatura, ciśnienie, katalizator) jak zwykła konwersja nisutleniająca. Zasadnicza różnica tkwi w konstrukcji reaktora (rys. 88). w tym przypadku zamiast pieca rurowego a ogrzewaniem przeponowym stosuje sią aparat jednokolorowy o dutej objętości

Rys. 88. Schemat JUeteląlji    _

metodą utleniającej konwe    surowego gazu syntezowego

291

290