170
obrotowej (rys. 10.16b); w silniku gorącym jego wartość można szacować na 1,0 przy 1000 obr/min i 0,7 przy 5000 obr/min. Korekta zmierzonych przebiegów o wartości tego kąta jest uwzględniana w nowoczesnych programach komputerowych do analizy wykresu indykatorowego (np. AVL-ISET, 1NES).
Dryft krótkookresowy (szok termiczny)
W analizie termodynamicznej wykresu indykatorowego ważne jest także dokładne określenie wartości bezwzględnej ciśnienia w cylindrze. Ponieważ czujniki ciśnienia z racji istoty działania rejestrują tylko zmiany ciśnienia, więc niezmiernie ważne jest właściwe określenie położenia na wykresie tzw. linii zerowej, czyli początku osi rzędnych. Problem utrudnia fakt, że czujnik piezokwarcowy poddany działaniu określonego ciśnienia po pewnym czasie wskaże wartość zerową, co wynika z uplywności ładunku wytworzonego na okładzinach przetwornika. We współczesnych urządzeniach do indykowania, wyposażonych w program komputerowy sterujący pomiarami. korekcja lirui zerowej ciśnienia odbywa się co każdy rejestrowany cykl. Oparta ona jest na modelowej analizie rejestrowanego wykresu indykatorowego z wykorzystaniem właściwości przemiany po-litropowej [18] lub na programowej korekcji wskazań, na podstawie za-rejestrow'anej wartości w punkcie obiegu o znanym ciśnieniu (np. ciśnienie w przewodzie dolotowym w okresie wymiany ładunku) [32], Według najnowszych badań [18] omawiane płynięcie zera (dryft) można podzielić na trzy przypadki:
Dryft długookresowy (błąd średniej)
9.4
Rys. 10.17. Rodzaje błędów wskazań czujników ciśnienia
- dryft krótkookresowy, wywołany tzw. szokiem temperaturowym, czyli krótkotrwałym dużym wzrostem obciążenia cieplnego czujnika podczas spalania w pojedynczym cyklu pracy, powodującym odkształcenie membrany (rys. 10.17a); cykliczna temperaturowa zmiana wskazań jest określona przez maksymalną zmianę wartości zarejestrowanego sygnału w czasie trwania jednego cyklu obciążenia w wyniku nagrzewania się czujnika; występuje szczególnie wyraźnie przy małych prędkościach obrotowych;