Obraz3 (47)

< >ccnę wg skali Virginii Apgar należy przeprowadzić nie mniej niż dwa razy, u l i 5 minucie życia. Ocena w 1 minucie pomaga w identyfikacji dzieci wymagających natychmiastowych działań medycznych. Ocena w 5 minucie jest potrzebna aby ocenić stan adoptującego się dziecka lub skuteczność udzielanej pomocy w przywracaniu funkcji życiowych.

Szczególną sytuacją jest zielony płyn owodniowy. Dziecko powinno zostać mlśluzowane po urodzeniu się główki, przed wyłonieniem się reszty ciała.

l*o narodzinach dziecka należy zwrócić także uwagę na funkcje przewodu pokarmowego oraz temperaturę ciała noworodka.

lindanie fizykalne szczegółowe powinien przeprowadzić lekarz pediatra lub neonatolog w ciągu pierwszych 12 godzin jego życia poza łonem matki.

Tuż po porodzie zdrowe dziecko powinno zostać położone przez położną na nagie ciało matki i przykryte z góry ciepłą pieluszką /ręcznikiem/. W trakcie lakiego kontaktu „ciało do ciała” skóra noworodka zostaje skolonizowana bezpieczną dla dziecka florą bakteryjną z ciała matki. Dziecko w ciągu kilku-kilkudziesięciu minut zaczyna szukać piersi i jest to moment, kiedy można delikatnie dziecku i matce pomóc w przystawieniu do piersi. Matkę i dziecko powinno się zabezpieczyć przed wychłodzeniem.

Pierwszy kontakt powinien trwać do zakończenia pierwszego karmienia. Pierwsze karmienie, bezpieczny kontakt między matką a dzieckiem po porodzie powinien odbywaj się przy aktywnej pomocy i nadzorze ze strony położnej przyjmującej poród.

Założenie dziecku identyfikatorów powinno odbyć się w obecności i ze wiadomym udziałem matki tuż porodzie.

Odpępnienic dziecka następuje po ustaniu tętnienia pępowiny, chyba że pojawią się wskazania do natychmiastowego odpępnienia.

Należy położyć pępowinę na dłoni, zapiąć kocher w odległości około 10 cm od przyczepu pępowiny na brzuchu dziecka, drugie narzędzie zapinamy w odległości około 5 cm od pierwszego. Pępowinę przecinamy nożyczkami przeznaczonymi do (ego celu, kierując je do siebie i pod osłoną własnych palców. Jeśli pępowinę przecina ojciec dziecka lub jego matka, technika jest laka sama, należy jednak wtedy tak podać nożyczki, aby nie uległy one abnulzcniii i dokładnie wskazać, w którym miejscu należy dokonać przecięcia pępowiny. ' >hvwa się to również pod kontrolą dłoni położnej. Jest to dla

r.H

rodziców moment ważny, symbolizuje przybycie i pozostanie na zawsze ich dziecka w nowym świecie.

III okres porodu obejmuje oddzielenie i urodzenie popłodu. Czas trwania liczony jest od momentu narodzin dziecka do wydalenia łożyska.

Odklejanie się łożyska polega na przesuwaniu dwóch powierzchni względem siebie, co następuje wskutek skurczu i zmniejszenia mięśnia macicy po urodzeniu dziecka i wypłynięcia całego płynu owodniowego. Rozdzielenie następuje w głębokiej warstwie doczesnej podstawowej.

Trzeci okres porodu trwa ok. 30 minut i może być prowadzony w sposób:

•    bierny, który polega na obserwacji i wyczekiwaniu samoistnego oddzielenia łożyska,

•    aktywny, kiedy to podaje się kobiecie leki obkurczające mięsień macicy.

Obserwuje się następujące objaw)' odklejenia łożyska:

•    maciczne /obj. Schrodera/- macica robi się wąska i kanciasta, unosi do góry i przesuwa na bok,

•    pępowinowe /obj. Kiistnera^/ - ucisk między spojeniem łonowym a macicą powoduje uniesienie jej do góry, cofanie się pępowiny świadczy o tym, że łożysko nie jest jeszcze odklejone. Innym objawem odklejania się łożyska będzie obniżanie się tasiemki, zacisku wraz z odklejaniem się łożyska /obj. Ashlfelda/.

Oddzielenie i wydalenie popłodu odbywa się na dwa sposoby:

•    Mechanizm Schultzego, kiedy w środkowej części łożyska tworzy się krwiak pozałożyskowy i odkleja się ono centralne, środek łożyska powierzchnią płodową wstawia się do ujścia szyjki macicy i ukazuje w szparze sromowej. Ten sposób dotyczy najczęściej łożysk umiejscowionych w okolicy trzonu i dna macicy i występuje w ok. 80% przypadków.

•    Mechanizm Duncana, kiedy to oddzielenie łożyska rozpoczyna się i przebiega brzeżnie postępując ku górze, zwykle nie tworzy się krwiak, a łożysko rodzi się dolnym brzegiem, czasem powierzchnią matczyną. Ten sposób dotyczy najczęściej łożysk nisko umiejscowionych i występuje w ok. 20% przypadków.

69