ODKRYWCY I ICH PODRÓŻE 7

nazywał owe góry Górami Księżycowymi. Jego opis, mimo kilku drobnych nieścisłości, jest zadziwiająco dokładny.

Okazać się to miało dopiero 1700 lat później. W 1848 roku dwaj misjonarze niemieccy odkryli pokryty śniegiem ‘szczyt Kilimandżaro oraz masyw Kenii, potwierdzili też fakt istnienia dwóch dużych jezior. Wysłali sprawozdanie do Londyńskiego Towarzystwa Geograficznego, które natychmiast skierowało w ten rejon naukowca Richarda Burtona i jego asystenta Johna Speke’a. Po kilku miesiącach wędrówki, kiedy część jucznych zwierząt padła, a tragarze uciekli, badacze. nękani ciężkimi chorobami, dotarli w końcu do jeziora Tanganika. Speke udał się sam w dalszą podróż i dotarł do następnego jeziora - tak dużego, że nie widział jego przeciwległego brzegu. Nazwał je Imieniem królowej angielskiej: Jeziorem Wiktorii. Przypuszczał, że z niego wypływa Nil. Odkrył główny jego dopływ -Kagerę, która wypływa z okolic szczytu Ruwenzori (w dzisiejszym Burundi) i stanowi właściwe źródło Nilu.

Dwa lata później Anglik Samuel Baker wraz z żoną Florence wyruszył z Gondo-koro w górę Świętej Rzeki, odkrywając jezioro Alberta, i dowiódł ostatecznie, że Nil wypływa z Jeziora Wiktorii.