Obraz5

ochrona osiedli mieszkaniowych na obszarach przemysłowych przed gazami, zapyleniem, zadymieniem itp.

Tereny zieleni w miastach jako obiekty rekreacyjne to:

-    ozdobne ogrody przydomowe,

-    zieleń na obszarach osiedli z zabudową szeregową i blokową,

-    parki (wszystkie rodzaje), w tym lasy komunalne (parki leśne podmiejskie),

-    ogrody dydaktyczne (zoologiczne, botaniczne, dendrologiczne, arboreta, skanseny itp.),

-    tereny sportowe (parki sportowe, ścieżki zdrowia), cmentarze, pracownicze ogródki działkowe oraz parki leśne (lasy komunalne) leżące na pograniczu obszarów miejskich i krajobrazu otwartego.

6. Krajobraz otwarty, w tym tereny zieleni obszarów wiejskich

Krajobraz to obszar ograniczony linią (lukiem) horyzontu wraz z znajdującymi się w nim elementami środowiska. Krajobraz może być: równinny (płaski), pagórkowaty, górski, morski. W obszarze krajobrazu znajdują się elementy naturalnego środowiska przyrodniczego (pola, lasy, wody) oraz elementy środowiska antropogenicznego (drogi, mosty, linie kolejowe, autostrady, zabudowa miast, wsi itp.). Krajobraz miasta jest osłonięty ścianami budynków ukształtowanych działaniem człowieka, czyli jest to krajobraz antropogeniczny - kulturowy, natomiast krajobraz otwarty jest ograniczony widnokręgiem, w którego obrębie znajdują się elementy fizjografii terenu, uprawy rolne, lasy, wody.

Krajobraz otwarty⁷ jest nie tylko największym obszarem produkcji żywności (pola uprawne, łąki, pastwiska, stawy i jeziora) oraz drewna (lasy produkcyjne w odróżnieniu od lasów komunalnych), ale z punktu widzenia terenów zieleni to przede wszystkim największy obszar do uprawiania turystyki (parki krajobrazowe, narodowe, zabytki przyrody) i potrzeb rekreacji (rzeki, jeziora, zbiorniki retencyjne).

Oceniając krajobraz, wyróżnijmy poszczególne jego części składowe: rodzaje, typy i zasoby krajobrazu.

Rodzaje krajobrazu:

- pierwotny, zawierał wyłącznie elementy przyrodnicze, trwał od początku dziejów do XVIII wieku (zanikanie w XIX wieku),

59