Hyc. 8. Lobżany. woj. Szczecin. Wybór ceramiki z osady. Górne (I i 2), środkowe (3 51 i dolne (6 8) wypełnisko jamy 2 (ar I5c. ćw. B); 9 i 10- jama 8 (ar 17c. ćw. A): 11 - ir l«« ćw. B. 12 jama 6 (ar 16a)
nośredniowiecznego, wystąpiły tam ślady osadnictwa starożytnego, które częściowo nawiązują do horyzontu marianowskiego. Mimo nieco odmiennego, bo utylitarnego zesta wu ceramiki, spotykamy w niej formy znane w Marianowie i Lubieszewie. Są to dzbany, kubki, słaboprofilo-wane naczynia i elementy zdobnictwa (ryc. 8:1 -2, 9- 11). Opróa materiałów horyzontu marianowskiego występują tam materiały łużyckie. Szczególnie interesująca w tym względzie jest jama nr 2 (ar 15c. ćwiartka B). której rozwarstwione wypełnisko (ryc. 9) w poziomie górnym zawierało ceramikę nawiązującą do horyzontu marianowskiego (ryc. 8:1 -2), natomiast w poziomie dolnym materiał „łużycki” (ryc.
Ryc. 9. Lobżany. woj. Szczecin. Rozwarstwienie wypeiniska jamy 2 (ar 15c. ćw. B). Z badan
A. Porzezińskiego w 1984 r.
8:6 8). Dalsze badania na tym stanowisku dadzą zapewne pełniejszą odpowiedź na pytanie dotyczące charakteru przemian kulturowych w młodszym podokresie halsztackim 1.
Stwierdzenie ciągłości rozwoju na Pomorzu Zachodnim pozwoliłoby na wnioski ogólniejszej natury, a mianowicie, że kształtowanie się kultury jastorfskiej odbywało się przy udziale różnorodnego substratu, zachowującego w początkowej fazie rysy lokalne, oraz że ludność zaliczana do kultury łużyckiej brała udział w procesie etnogenezy różnych ludów, także w skali Pomorza.
Rozważania na temat podniesionego problemu pozwalają na następujące wnioski:
1 - końcowa faza kultury łużyckiej na Pomorzu jest datowana na podokres Ha C, a jej schyłek na przełom podokresów Ha C i Ha D;
2 dalszych badań wymaga wewnętrzne zróżnicowanie kultury łużyckiej w podokresie Ha C oraz charakter przemian kulturowych w rozwiniętym podokresie Ha D (starszym okresie przedrzymskim). zwłaszcza na Pomorzu Zachodnim.
Dziękuję mgrowi Antoniemu Porzezińskiemu za udostępnienie mi materiałów zjręo badań w Lobunacł\.