P1520646

unaczynia prawą cześć serca, w niewielkim stopniu jej gałązki docierają do ^r lewej komory. Lewa tętnica wieńcowa unaczynia lewą komorę. Przez lewą ^tętnicę wieńcową przepływa ok. 85% krwi krążenia sercowego. Odpływ krwi z mięśnia sercowego odbywa się przez układ żyiny powierzchniowy i głęboki, i Krew zbierana układem żylnym powierzchniowym z komory lewej odprowa-. dza krew bezpośrednio do zatoki wieńcowej, natomiast zbierana z prawego - serca wpada bezpośrednio do prawego przedsionka. Żyły układu głębokiego odprowadzają krew bezpośrednio do komór i przedsionków. Przez krążenie wieńcowe przepływa ok. 5% ogólnej ilości krwi krążącej w organizmie. Sieć naczyń włosowatych w krążeniu wieńcowym jest niezwykle rozbudowana. Na jedna komórkę mięśniową przypada jedno naczynie włosowate. W stanie spoczynkowym pracy serca tylko cześć naczyń jest otwarta, przepływ przez pozostałe zamykają zwieracze przedwiośniczkowe. Otwarcie ich następuje w momencie zwiększonego zapotrzebowania na tlen przy zwiększonym wysiłku i przyspieszonej akcji serca, kiedy ciśnienie parcjalne tlenu w naczyniach włosowatych serca spada. Jest to najsilniej działający regulator przepływu krwi przez mięsień sercowy. W obszarze krążenia wieńcowego nkład współ-czulny powoduje rozszerzenie naczyń, natomiast drażnienie nerwu błędnego ich zwężenie. Charakterystyczną cechą krążenia wieńcowego jest istnienie anastomoz tętniczo-tętniczych, łączących gałązki od tych samych tętnic lub sąsiadujących. Średnica ich wynosi ok. 40 jim, jednakże czynnościowo tętnice wieńcowe należą do naczyń, których zamknięcie lub zwężenie ich światła powoduje niedokrwienie zaopatrywanego przez nie obszaru, z ograniczeniem jego funkcji, aż do martwicy włącznie (zawał mięśnia sercowego).

4.2.7. Metabolizm mięśnia sercowego

W warunkach tlenowych metabolizm mięśnia sercowego polega na spalaniu glukozy do C0₂ i wody, bez produkcji kwasu mlekowego. Kwas mlekowy znajdujący się we krwi krążącej jest natychmiast wychwytywany jako sub-strat energetyczny i włączany do przemian metabolicznych. Pojawienie się kwasu mlekowego w mięśniu sercowym jest najczulszym dowodem na niedokrwienie mięśnia sercowego. Źródłami energii dla mięśnia sercowego, oprócz glukozy, są: wolne kwasy tłuszczowe, kwas mlekowy i ciała ketonowe. Ich udział w dostarczaniu energii zależy od ich poziomu we krwi krążącej. W stanie głodu, kiedy poziom glukozy maleje, wolne kwasy tłuszczowe stają się głównym źródłem energii dla pracującego mięśnia sercowego.

Mięsień sercowy do prawidłowego funkcjonowania wymaga bardzo dużej ilości tlenu. Serce, stanowiące tylko 0,5% masy całego ciała, zużywa 10% dostarczonego do organizmu zwierzęcia tlenu.

115