P170310 430003

149

Pierwotne kłębuszkowe zapalenie nerek

Tabela 183

Podział patomorfologlczny kzn. u dzieci

| Submikroskopowe zapalenie nerek (nerczyca lipidowa)

| 1. Nil disease — bez zmian w mikroskopie świetlnym 2. Min imał changes — zmiany minimalne

a)    z całkowitym ogniskowym szkliwieniem kłębuszków

b)    z nieznacznym przybytkiem substancji'podstawowej mezangium

c)    z rozplemem komórek mezangium niewielkiego stopnia

d)    z ogniskowymi zmianami w cewkach

II.    Zmiany ogniskowe

1.    Ogniskowe i segmentalne rozplemowe kzn.

2.    Ogniskowe z odkładaniem Ig A kzn. (i IgG) — choroba Bergera 53. Ogniskowe szkliwiejące kzn.

a) ' segmentalne ogniskowe szkliwienie

b)    segmentalne rozplemowe szkliwienie z rozplemem mezangium

III.    Zmiany rozlane

1.    Zewnątrzbłoniaste kzn. (glomerulopatia błoniasta)

2.    Rozplemowe kzn.

a)    rozplemowe ostre pozakażne

b)    rozplemowe mdzangialne samoistne z zespołem nerczycowym

3.    Rozplemowe wewnątrz* i zewnątrzwłośniczkowe kzn.

4 Mezangiokapilame kzn.

a)    z podśródbłonkowymi złogami

b)    z gęstymi złogami wewnątrz błony podstawnej

c)    z rozwarstwieniem błony podstawnej (złogi pod śródbłonkiem i pod nabłonkiem)

5. Rozlana postać nefr opatii Ig A

część przypadków wykazuje odmienny przebieg. Najczęstsze postaci kzn.' u dzieci to ostre pozakażne kzn. i nerczyca lipoidowa.

■ Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek (o.k.z.n.) występuje najczęściej u dzieci w wieku 7—10 lat, rzadko poniżej 3 roku życia i zupełnie wyjątkowo u niemowląt. Nieco częściej chorują chłopcy.

Od bardzo dawna (Schick, 1900 r.) uważa się, że większość przypadków o.k.z.n. jest etiologicznie związana z zakażeniem paciorkowcowym. Stwierdzono, że dotyczą one pewnych typów paciorkowców beta-hemolizujących grupy A, wywołujących zakażenia górnych dróg oddechowych (najczęściej typ 12, rzadziej 4, 6, 19, 24, 25, 31) lub skóry (typy: 49, 55, 57, 60, 2). Szczepy te określane są mianem „nefrytogennych". Antygen odpowiedzialny za rozwój o.k.z.n. jest uwalniany ze zniszczonej komórki paciorkowca i stanowi część składową jej wnętrza, nie zawiera jednak wolnych kwasów nukleinowych. Nie jest to, jak dotychczas sądzono, białko M. Przeciwciała kierowane przeciw niemu występują nie tylko u chorych na o.k.z.n., lecz u większości ludzi. Szczególnie wysokie miana stwierdza się u ozdrowieńców, co wyjaśnia niezwykłą rzadkość ponownego zachorowania. Obecnie coraz większą wagę przywiązuje się do innych antygenów bakteryjnych i wirusowych.

Choroba rozpoczyna się zwykle 2—3 tygodnie po przebyciu zakażenia gór^w nych dróg oddechowych lub skóry (najczęściej w postaci liszajca zakaźnego). Objawy wstępne mogą być niecharakterystyczne*. gorsze poczucie dziecka, zblednięcie, nudności, bóle brzucha, stany podgorączkowe. Następnie pojawić