P1350589

IM

Ryl 21, Procedura uśmiania kierunków i kryteriów wydatkowania Środków na place

wynagradzania obowiązujących w Armie dla nowo zatrudnionych pracowników, lub indywidualnych uzgodnień uwzględniających trudności pozyskania kandydata na rynku pracy. Przeciętna płaca w zakładzie nie zawsze może być tutaj odpowiednim parametrem, z wyjątkiem przypadków dotyczących zatrudniania szeregowych pracowników.

3; Rozpatruje się oddzielnie zapotrzebowanie na środki finansowe dla potzmgól-_nych składników plac, których wysokość jest zmienna i zależy od uwarunkowań Mńąunych z pracą, efektywnością, czasem pracy i stażem pracy.

Mote wystąpić potrzeba odrębnego określenia środków na:

a)    wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, nagrody jubileuszowe, odprawy emerytalno-rentowe, zwolnienia grupowe i inne, dla których występują duże wahania • poszczególnych latach,

b)    składniki plac ściśle uzależnione od efektów komórek organizacyjnych > (lub) efektów całej firmy; może to być związane z wprowadzeniem specjalnych premii lub gipódalbo wykorzystaniem parametrów i zasad obowiązujących w dotychczasowych systemach premiowania i nagród lub funkcjonowaniem centrów kosztów i centrów rysków.

c)    podwyżki mające charakter regulacji płac oraz podwyżki motywacyjne,

d)    opłacanie przewidywanego wzrostu wydajności pracy, która to wydajność sta-_no\vi najczęściej formę wyrażania efektów na stanowiskach robotniczych bezpośrednio produkcyjnych,

e)    zmiany w wymiarze i strukturze czasu pracy.

Stosunkowo dokładnie da się przewidzieć zapotrzebowanie na środki dotyczące wydatków ujętych w punkcie a. Wynikają one z obowiązujących przepisów i przysługują pracownikom, którzy nabyli do nich prawo. Problemem może być duża liczba godzin nadliczbowych i — z punktu widzenia racjonalizacji kosztów pracy - szukanie alternatywnych rozwiązań w celu ich maksymalnego ograniczenia.

Środków pieniężnych przeznaczonych na finansowanie wprowadzanych lub obowiązujących składników plac za efekty wymienione w punktach b i d nie sposób precyzyjnie ustalić. Trudno dokładnie przewidzieć, jaka będzie wydajność pracowników i czy będzie możliwe zapewnienie ciągłości i zharmonizowanie pracy w firmie. Grupa z punktu d stanowi dc facto podgrupę wyszczególnioną w punkcie b. Wydajność pracy ustala się w zależności od potrzeb — na poziomie zakładu, komórek organizacyjnych i grup stanowisk. Im bardziej jest złożona struktura działalności firmy, tym większa może być różnorodność czynników oddziałujących na wzrost wydajności pracy oraz formy, sposoby i wysokość jej opłacania. Jeśli zakład uzna. że wzrost wydajności pracy nie jest efektem zwiększonego wysiłku pracownika, może nie brać pod uwagę dodatkowego opłacania i nie planować zwiększenia środków na ten cel.

Grupa c dotyczy podwyżek inflacyjnych i motywacyjnych. Wysokość środków na obydwa rodzaje podwyżek można obliczyć w dwojaki sposób:

a) jako różnicę między przyrostem funduszu płac w roku planowanym a wielkością środków przeznaczonych do opłacania wzrostu łub spadku składników wymienionych w punktach a, b, d i e,

b)    zastosowanie stałych algorytmów do obliczania wielkości środków na podwyżki inflacyjne, co przedstawiono szczegółowo w rozdziale IV.