P3040898

H Stany graniczna nośności

Odróżnia się analizę sprężystą, prowadzoną metodami teorii konstrukcji, od projektowania sprężystego konstrukcji prowadzonego zgodnie z zaleceniami PN-90/B-03200.

Analiza sprężysta służy do wyznaczania sił wewnętrznych w konstrukcjach metalowych zgodnie z metodami mechaniki budowli. Projektowanie sprężyste (przekroje klasy 3,4) jest związane z metodami projektowania zapewniającymi utworzenie ustroju budowlanego zdolnego do pracy w stanie sprężystym pod dowolną kombinacją obciążeń. Warunek powyższy będzie spełniony, jeśli maksymalne naprężenia w elemencie konstrukcyjnym nie przekroczą granicy proporcjonalności tworzywa konstrukcyjnego. Zalecenia konstrukcyjne w projektowaniu sprężystym wg PN-9G/B-03200 są jednak tak sformułowane, że w niektórych przypadkach (np. przy wyboczeniu słupów) wykorzystuje się zapasy nośności przekrojów wynikające ze znąjomości charakteru sprężystego lub sprężysto-plastycznego zachowania się elementów stalowych, czyli ze znąjomości stanów sprężystych lub plastycznych materiału.

W aspekcie powyższych założeń dopuszcza się więc w projektowaniu sprężystym częściowo niesprężyste zachowanie elementów konstrukcyjnych.

Norma PN-90/B-03200 dopuszcza również stosowanie w projektowaniu analizy plastycznej konstrukcji. W tym celu wykorzystuje się metody teorii nośności granicznej i teorii przystosowania. Przy spełnieniu określonych w normie warunków można wtedy stosować tzw. metodę projektowania plastycznego (przekroje klasy 1, 2).

W projektowaniu plastycznym wykorzystuje się częściowo rezerwę nośności przy uplastycznieniu, a przy obciążeniach wielokrotnie powtarzających się wymaga się, aby konstrukcja zachowywała się sprężyście (przystosowała się do pracy sprężystej).

2.7.3. Współczynniki podparcia i obciążenia ścianek K oraz niestateczności miejscowej

Przekroje ścianek kształtowników zakwalifikowanych do klasy 4 należy sprawdzać na miejscową utratę stateczności. W tablicy 2.i0 podano przypadki podparć i obciążeń ścianek elementów występujących przy ściskaniu, zginaniu i ściskaniu mimośrodowym. Zasady przyjmowania współczynników K szerzej omówiono w dalszych rozdziałach przy określaniu nośności elementów pod działaniem poszczególnych rodzajów obciążeń.

Tablica 2.10 [PN-90/B-03200]

Schemat podparcia i obciążenia ścianki	Zakres ważności |	Współczynnik K
0,i«C3*C.2«)t>.	jtei OSv£1	ffee0.4 + 0.6v
4^L—14J vt.-vl-o-ć^b 1	VS0	„ 0.4 ^■iPw
	P<1 0,5 S V S 1	I

Podstawy projektowania konstrukcji metalowych

Sctiemet podparcia i atnątena ściartd		ZakMMMM	Ws©o»czynnfcłC
Ą		0? 1.6	Ki 22.00v
		0< vS 1
i	rn —	»*i	it-aee^Tsao
__	-1-b	0<1

W tablicy 2.11 podano współczynniki niostateczności miejscowej dla stanów krytycznych ścianek fy, i nośności nadkrytycznych które przy)-muje się w zależności od smukłości względnej Xp ustalanej na podstawie znąjomości współczynników K z tablicy 2.10. Zasady obliczania smukłości względnych również przedstawiono szerzej w kolejnych rozdzm-

Tabllca 2.11 [PN-9(VB-032001

103