P3040912

fcM. Ppdkw zasady tworzenia projektu technicznego obiektu

Nie wszystkie wymiary elementów i połączeń występujących w konstrukcji ustala się na podstawie obliczeń statycznych. W przypadku niemożliwości dokładnego określenia sił lub momentów dla podrzędnych elementów i połączeń przyjmuje się wymiary na podstawie obliczeń szacunkowych lub konstrukcyjnie. Prawidłowość rozwiązania uzależniona jest przede wszystkim od doświadczenia projektanta.

W obliczeniach statycznych ustala się tylko zasadnicze przekroje i główne połączenia. Dalszy etap opracowania projektu polega na konstruowaniu. tj, ostatecznym rozwiązaniu, wszystkich elementów i połączeń z najdrobniejszymi szczegółami. Bardzo istotnym czynnikiem przy konstruowaniu jest możliwie dokładne zachowanie warunków jakie były przyjęte w obliczeniach. Chodzi tu o takie czynniki, jak zachowanie przyjętego schematu statycznego przez konstruowanie we właściwych miejscach przegubów lub połączeń sztywnych, tj. przenoszących moment zginąjący i siłę poprzeczną, utrzymanie dla belek ciągłych możliwie małych ugięć podpór, które nie były obliczone jako sprężyste, dokładne zachowanie warunków, na podstawie których ustalono długość wybocze-niową prętów ściskanych itp. Nie zawsze jest możliwe, a nawet czasem nie zawsze celowe, ścisłe spełnianie tych wszystkich warunków. Wtedy jednak projektant powinien bezwzględnie przeanalizować, czy skutki odstępstwa od założeń obliczeniowych nie będą niebezpieczne dla konstrukcji-

Niezwykle istotną sprawą dla projektanta konstrukcji jest umiejętność prawidłowej interpretacji obliczeń statycznych. Konieczne jest więc tu nie tylko stosowanie odpowiednich wzorów, ale również znajomość założeń, które były podstawą do ustalenia tych wzorów.

Przy konstruowaniu należy wreszcie zwrócić uwagę, czy w jakimkolwiek miejscu konstrukcji nie nastąpi przekroczenie wytrzymałości obliczeniowej w wyniku lokalnego działania sił lub momentów.

5.13.1. Fazy projektowania konstrukcji stalowej

Budowa jakiegokolwiek obiektu wymaga uprzedniego przygotowania projektu (dokumentacja projektowo-kosztorysowa). Podstawą do sporządzenia dokumentacji są dostarczane przez inwestora dane wejściowe do projektowania.

Sposób i zakres opracowania danych wyjściowych zależy od znaczenia gospodarczego i wielkości zadania inwestycyjnego. Przeważnie z uwagi na zakres, jak i liczbę oraz różnorodność uwzględnianych zagadnień, konieczne jest włączenie do jej opracowania znacznej liczby fachowców różnych specjalności. W każdym projekcie występują — zależnie od potrzeby — różne opracowania branżowe, jak technologia, architektura, konstrukcja, instalacje cieplne, instalacje elektryczne, instalacje wodociągowe i kanalizacyjne, urządzenia transportowe, kosztorysy itp. Bardzo szczegółowe i wnikliwe uzgodnienie projektów wszystkich specjalności jest podstawowym warunkiem uzyskania dobrego rozwiązania inwestycji.

Budowlana dokumentacja techniczna obejmuje następujące fazy:

□    założenia techniczno-ekonomiczne,

□    projekt techniczny,

U dokumentację warsztatową.

Niżej omówiono składniki dokumentacji konstrukcji stalowych, stanowiące zazwyczaj wycinki wielobranżowych faz dokumentacji.

Podstawy projektowania konstrukcji metalowych

2.13.1.1. Założenia techniczno-ekonomiczne

Opracowane w kilku wariantach powinny jednoznacznie określać koncepcję techniczną obiektu, przewidywane efekty, wskaźniki oraz warunki i koszt realizacji — ta faza projektu opracowywana jest w sposób uproszczony.

Założenia techniczno-ekonomiczne zawierają:

a)    plan zagospodarowania terenu, jednak tylko wtedy, gdy me wykonuje się wstępnego projektu architektonicznego;

Rozdział 2

b)    rysunki (ewentualnie wspólnie z projektem architektonicznymi obejmujące w szczególności charakterystyczne rzuty, przekroje i widoki, wykonane w podziałce 1:200 lub 1:100 (w uzasadnionych przypadkach większe); na rysunkach tych należy przedstawić zasadę konstrukcji obiektu przez schematyczne pokazanie wszystkich elementów konstrukcji oraz podanie jej zasadniczych wymiarów,

c)    schematy statyczne konstrukcji, rodzaj elementów (kratowe, pełności enne) oraz główne połączenia (sztywne, przegubowe i;

d)    opis techniczny z podaniem: przeznaczenia obiektu, charakteru konstrukcji, rodząju składowych elementów pokrycia dachu, stropów itp. wraz z wyszczególnieniem ich ciężarów, rodząju wypełnienia ścian, obciążeń stałych i zmiennych, stref obciążeń wiatrem i śniegiem, warunków posadowienia, metod obliczeń statycznych, przewidywanych gatunków stali, orientacyjnego ciężaru konstrukcji, techniczno-ekonomicznego uzasadnienia przyjętego rozwiązania, wytycznych ochrony antykomzjąnej. krótkiego opisu przewidywanego sposobu montażu, zestawu norm i przepisów oraz dokumentów wyjściowych związanych z projektem;

ej przybliżone obliczenia statyczne, głównie w przypadku konstrukcji skomplikowanych i nietypowych, wykonane w zakresie niezbędnym do określenia realności, prawidłowości i przewidywanych efektów przyjętego rozwiązania;

f) przybliżony kosztorys na wykonanie i montaż konstrukcji stalowej (zwykle stanowi on wyodrębniony wycinek kosztorysu budowlanego).

2.13.1.2. Projekt techniczny

Jest zespołem rysunków, obliczeń i dokumentów, które ostatecznie określają techniczne rozwiązania konstrukcji i są wystarczające do jej jednoznacznej realizacji.

Projekt techniczny konstrukcji stalowej jest opracowaniem branżowym wchodzącym w skład projektu technicznego inwestycji i zawiera następujące części:

a) opis techniczny konstrukcji, uściślający i rozszerzający ustalenia i informacje z założeń techniczno-ekonomicznych, w szczególności podaje się: wyszczególnienie dokumentów, na podstawie których sporządzono projekt techniczny, opis obiektu i przyjętych schematów statycznych, obciążenia, wykaz zastosowanych elementów typowych, gatunki stali, normy i przepisy, na podstawie których wykonano obliczenia, warunki posadowienia, wskaźniki techniczno-ekonomiczne;

IM