P3109166

I brać udział I ukołcniacłt w zAkfDSie ochrony przeciwpożarowej;

I I ranę pożaru ucmukiyt w akcji ratowniczej I wykonywać wizdkic polecenia kic-rającefo ćhrfMimi liwhuyi;

I I dml| okoóc/cma pney Sprzątnąć twe stanowisko pracy; wyłączyć dopływ prądu kfogunóa—zy I wydań ora* ywdrić. czy nic ma nicbc/picc/cńuw a powiania pożaru. Cdrfrałnym orpatm administracji paliwowej w sprawach ochrony przeciwpożarowej oraz orpni/acjl krajowego systemu raiowniczo-ga<niczcgo jeti Komen-danl GI6wn> PWtawowej Straży Pożarnej,

Formalne Meforrnalne stosunki międzyludzkie

Wzajemną współpracę i kontakty zachodzące między osobami zatrudnionymi w zakładzie pney nazywamy stosunkami międzyludzkimi Współpraca ta i kontakty mogą przebiegać w różnej zależności. np. w relacji pracownik-pracownik, pracownik przełożony i odwrotnie Stosunki międzyłud/kic mogą wynikać z powiązań pracowników I sposób oficjalny, urzędowy lub w sposób nieprzewidziany w przepisach.

Uwzględniając te powiązania, wynikające ze stopnia sformalizowania stosunków między członkami załogi przedsiębiorstwa, można wyróżnić stosunki formalne i stosunki nieformalne w zakładzie pracy.

Źródłem stosunków formalnych są przepisy regulujące organizację przedsiębiorstwa, układ zależności służbowych pracowników oraz określone normy postępowania. Stosunki te są widoczne na schemacie organizacyjnym przedsiębiorstwa i wynikają z podziału obowiązków między pracownikami oraz z ustalenia odpowiedzialności służbowej. Przykładem stosunków formalnych mogą być powiązania służbowe i hierarchiczne w ramach poszczególnych komórek organizacyjnych, np. zależności między mistrzem I podległymi mu pracownikami, zastępcą dyrektora a kierownikami wydziałów podległego mu pionu lub powiązania między pracownikami (ej samej komórki. Podobny rodzaj powiązań można zauważyć również I różnych innych grupach formalnych w przedsiębiorstwie, do których zalicza się na przykład związki zawodowe, stowarzyszenia zawodowe, takie jak ogniwa Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (PTE) i inne organizacje.

Stosunki nieformalne opierają się na powiązaniach między pracownikami. Nie wynikają one I zależności służbowej i struktury organizacyjnej zakładu pracy, lecz kształtują się na zasadzie wspólnych zainteresowań, uczucia sympatii i zaufania, interesów grupowych, wspólnego miejsca zamieszkania, ukończenia tej samej lub lego samego typu szkoły, wspólnych poglądów oraz innych czynników, których nie uwzględnia formalna organizacja. W wyniku utrwalenia się tego rodzaju powiązań powstają grupy nieformalne, które mogą być neutralne w stosunku do zadań przed* ałąhMwa. jeżeli zaspokajają jedynie towarzyskie potrzeby jej członków, mogą działać pozytywnie na wykonywanie zadań gospodarczych lub mogą wpływać hamująco

i uwidacznia się bardzo wyraźnie w zwartości pracowników na zewnątrz w stosunku do organów administracji i innych przedsiębiorstw. Więzi instytucjonalne wynikają z członkostwa i uczestnictwa w związkach zawodowych lub innych organizacjach. głównie działających na terenie zakładu pracy (NOT. PTE). Więź ta nakłada obowiązek postępowania według przepisów danej instytucji.

_du pracy. Kierownictwo przedsiębiorstwa powinno zainteresować ⁿ"    i dążyć do wykorzystania ich dla dobra zakłada pney.

'^ę    charakter działalności gospodarczej przedsiębiorstwa sprawia, że po-

WM:.ją r0^nor«»dnc więzi łączące pracowników. Na podstawie stosunków formalnych wykształcają głównie więzi: hierarchii, zakładowa i instytucjonalna. Więź hierarchii wynika z powiązań służbowych decydujących o pozycji pracownika w zespole. Określa ono wzajemną zależność pracowników spełniających funkcje kierownicze w przedsiębiorstwie i pracowników szczebla wykonawczego. Więź zakładowa opiera się na przynależności pracowników do załogi lego samego przedsiębiorstwa

Spośród więzi kształtujących stosunki nieformalne należy wymienić: więź zawodu, wspólnej pracy, koleżeństwa i wspólnego losu. Więź zawodu polega na łączności pracowników wykonujących ten sam lub podobny zawód, co jest związane często z poczuciem wysokiej wartości społecznej wykonywanego zawodu ] jego ważności oraz specyficznej dumy zawodowej. Nierzadko wykonywany zawód jest treścią życia człowieka, a jego znaczenie wyraża się w przekazywaniu tego zawodu z pokolenia na pokolenie.

Więź wspólnej pracy wynika ze wspólnie wykonywanych zadań i czynności w określonym zespole. Może tu dochodzić do nawiązania stosunków' opartych 9 sympatii i solidarności członków zespołu. Scalenie interesów osobistych z interesami współpracowników, wyrażające się w należytym wykonywaniu swych obowiązków. jest głównym przejawem tej więzi.

Więź koleżeństwa opiera się głównie na poprzednio wspomniunych związkach wynikających z wykonywanego zawodu i wspólnej pracy, chociaż jej pierwotne źródło może znajdować się również poza zakładem pracy. Więź koleżeństwa powstąjc niejednokrotnie, gdyż ludzie chcą być w bliskich stosunkach ze swymi współtowarzyszami pracy, a podłożem tej więzi jest osobisty stosunek do innych osób. sympatia oraz wzajemny szacunek i uznanie.

Więź wspólnego losu wyraża łączność opartą na podobieństwie sytuacji życiowej. na którą składąją się zbliżone warunki bytowe, rodzinne, zatrudnieniowe, płacowe itp. Więź ta łączy ludzi o wspólnych interesach, które mogą być powodem dążenia pracowników do ustalania określonych przywilejów lub naprawy doznanych nieprawidłowości i krzywd.

Na kształtowanie się stosunków międzyludzkich wpływają różnorodne Oprócz cech osobistych pracowników, ich kwalifikacji zawodowych z zakładem pracy, na stosunki te wpływa w decydującym go przedsiębiorstwa, która wyraża się w tym wypadku w:

• stosunku kierowników różnych szczebli do podwładnych

cym na sprawiedliwym postępowaniu w nagradzaniu i