ryzyko dysleksji6

Dzięki znajomości symptomów zapowiadających możliwość wystąpienia w przyszłości dysleksji rozwojowej, można bardzo wcześnie próbować przewidywać trudności w szkole i poddawać dziecko oddziaływaniom stymulacyjnym.

Dzieci ryzyka dysleksji powinny korzystać z opieki specjalistów, aby nadrobić opóźnienia rozwojowe jeszcze przed podjęciem nauki szkolnej. Skuteczność interwencji będzie zależna od tego jak szybko rozpoznamy problem. Dziecko ryzyka dysleksji nie musi stać się uczniem dyslektycznym, jeśli wyrówna dysharmonie w rozwoju psychomotorycznym.

Dostrzeżenie dzieci ryzyka dysleksji jest niezwykle istotne dla ich przyszłości. Jednak nie wszystkie przypadki tego zaburzenia dają się zauważyć, zanim dziecko podejmie naukę szkolną. Dzieje się tak z różnych przyczyn. Jedną z nich jest fakt, iż dzieci ryzyka dysleksji są dziećmi o co najmniej przeciętnej inteligencji lub wysokim poziomie inteligencji i dzięki temu próbują na swój własny sposób radzić sobie ze swoimi problemami. Zaistniałe trudności maskują poprzez aktywne zachowanie, dobre odpowiedzi ustne, uczenie się „na pamięć”. Ponadto zdarza się, iż trudności dziecka są ignorowane z powodu przeświadczenia, iż są to trudności przejściowe, a dziecko z nich samo wyrośnie. Założenie takie bardzo często okazuje się błędne.

O zapewnienie pomocy dzieciom z ryzykiem dysleksji powinny dbać placówki opiekuńczo-dydaktyczne, jest to ich podstawowym zadaniem. W Polsce istnieją dobre podstawy prawne, zawarte w rozporządzeniach MENiS, które umożliwiają wprowadzenie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych do programu pracy przedszkola. Najnowsze to: Rozporządzenie MENiS z dnia 07.01.2003 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, par. 7, ust. 2, (Dz. U. Nr 11, poz. 114).

To rozporządzenie nie jest jednak szeroko wykorzystywane w praktyce. Przedszkola ograniczają się głównie do zatrudniania logopedów, rzadziej psychologów. Jeśli nauczyciele i rodzice będą znać i dostrzegać specyfikę objawów wskazujących na istnienie deficytów rozwojowych u dziecka, a także będą rozumieć jakie konsekwencje mogą powodować te zaburzenia w późniejszym okresie jego życia, z pewnością poczynią starania w kwestii realizacji przedstawionych zapisów prawnych.

Zatem sytuację dziecka ryzyka dysleksji wyznaczają warunki organizacyjne i zasady prawne systemu edukacji, osoba nauczyciela-jego wiedza, umiejętności i postawa wobec problemów dziecka, a także świadomość i aktywność rodziców.