60
najważniejsze cechy nowych mediów jako pewnej całości”. Proces ten. wprow dzając wiele nowych technologii oraz form mediów, zapoczątkował potencjalni zasadniczą zmianę we wzorach komunikacji społecznej.
Bauer (2007) twierdzi z kolei, że pojęcie nowe media pojawiło się dopiero z po. czątkiem lat 90. XX w. w środowisku skupionym wokół amerykańskiego czasopis. ma „Wired”. Zgodnie z tym poglądem, nowe media to „techniki, technologie, a także instytucje służące komunikacji, wykorzystujące metody cyfrowe do rejestracji, zapisywania, przechowywania danych, tworzenia i transmisji przekazów. Nowe media charakteryzują się hipertekstową strukturą przekazu i odbioru, możliwością programowania (asy nch ronią nadawania i odbioru), interaktywnością, ku mu laty w-nością, globalnym zasięgiem i jednocześnie indywidualizacją dostępu (Bauer, 2007:45). Ujęcie to nadmiernie jednak skraca historię „nowych mediów .
Można wyróżnić dwie metody analizy i opisu nowych mediów: w kategoriach ich własnych cech albo ich oddziaływania na komunikację społeczną, społeczeństwo i kulturę. Swego rodzaju metodę mieszaną zastosował Cardoso (2006: 124): „Nowe media można uznać za takie ponieważ zapośredniczają komunikację, posługuję się nowynn technologiami, łączą na tej samej platformie komunikację interpersonalną z masową, powodują zmianę organizacyjną i nowe formy zarządzania czasem, a także poszukują syntezy komunikacji tekstowej i wizualnej i w ten sposób przekształcają audytorium oraz stanowią nowe narzędzia rekonstrukcji społeczeństwa . Ogólnie można więc powiedzieć, że media nowe to te, które od poprzednich odróżniają się zmianą w podstawowych cechach ich funkcjonowania i w twono-nych przez nie wzorach sytuacji komunikacyjnych i komunikacji społecznej.
Zęby ograniczyć się tutaj do okresu po II wojnie światowej, można w dużym uproszczeniu powiedzieć, że tym czasie pojawiły się trzy generacje nowych mediów: a nowe media 1.0, czyli nowe media i technologie analogowe sprzed okresu konwergencji;
■ media 2.0, czyli nowe media i technologie cyfrowe powstające za sprawą konwergencji;
a i wreszcie nowe media 3.0, czyli media w pełni zintegrowane i konwergentne.
Zacznijmy od nowych mediów 1.0. W latach 80. stały się one przedmiotem licznych
analiz. Jedni starali się dokonać przeglądu wszystkich nowych technik (Gross,
1986; Moorfoot. 1982). łącznie z faksem (Whitehouse. 1986) czy wyposażeniem
i . is#rv**cia orocesu wytwarzania programu. Inni
studia i modernizacją, także cyrryzacpą, p* r