Scan0015 (32)

treść zajęć; d) wykonywanie zadań- praktycznych, zgodnie z planem zajęć; e) kontrola wykonywania danych czynności; f) podsumowanie wyników pracy studentów na zajęciach.

Ujęte w ten sposób zajęcia prowadzone są w szkole wyższej w ramach zbiorowych, grupowych i jednostkowych form pracy dydaktycznej.

Praca zbiorowa polega na tym, że wszyscy słuchacze grupy dziekańskiej, znajdujący się w danym pomieszczeniu dydaktycznym, wykonują te same zadania. Nauczanie zbiorowe występuje zarówno wtedy, gdy nauczyciel akademicki prowadzi wykład, ćwiczenie, pokaz lub dyskusję na zajęciach, jak i wówczas, gdy studenci rozwiązują zlecone im zagadnienia dydaktyczne.

Praca grupowa (zespołowa) jako jedna z najbardziej aktywizujących form nauczania stwarza każdemu studentowi dogodne warunki do zaangażowanego udziału w opanowywaniu treści kształcenia, prowadzenia ożywionej dyskusji z członkami danego zespołu studenckiego i przeciwstawiania się odmiennym poglądom, uświadomienia sobie istniejących przeciwieństw i sposobów ich rozwiązywania. Charakterystyczną cechą nauczania grupowego jest więc wspólne podejmowanie zadań stojących przed kilkuosobowym zespołem -studenckim oraz wspólne rozwiązywanie teoretycznych lub praktycznych trudności dydaktycznych powstałych podczas tej pracy lub wysuniętych przez prowadzącego zajęcia.

Praca jednostkowa ma miejsce zazwyczaj wtedy, gdy student wykonuje zadanie wynikające z programu nauczania, niezależnie od pozostałych słuchaczy w danej grupie dziekańskiej, korzystając bezpośrednio lub pośrednio z pomocy nauczyciela akademickiego. Ten rodzaj pracy występuje nie tylko na zajęciach poświęconych opanowywaniu nowego materiału i w czasie samodzielnej pracy danego słuchacza (gdzie jest jak najbardziej pożądana), lecz także podczas sprawdzania wiedzy poszczególnych studentów. Nauczanie jednostkowe umożliwia pełną indywidualizację treści i tempa pracy studenta.

System kształcenia szkolnictwa wyższego obok wymienionych ogólnych form organizacyjnych pracy dydaktycznej obejmuje również formy szczegółowe takie, jak:

1)    zajęcia teoretyczne (np. wykłady, prosemina

ria, seminaria, konwersatoria, konsultacje, repetytoria i inne);    . .

2)    zajęcia praktyczne (czyli zajęcia ćwiczeniowe, laboratoryjne, projektowe, warsztatowe itp.);

3)    nauka własna (tj. ugruntowanie i utrwalanie wiadomości zdobytych przez studentów podczas zajęć teoretycznych, samodzielna praca uczących się w zakresie opanowywania nowych wiadomości, praca nad doskonaleniem umiejętności teoretycznych i praktycznych, jednostkowe lub' grupowe rozwiązywanie zagadnień dydaktycznych oraz pisemne ich opracowywanie itd.);

4)    praktyki studenckie- (np. praktyki produkcyjne, specjalistyczne, morskie, pedagogiczne i inne):

5)    wycieczki dydaktyczne (wycieczki do zakładów produkcyjnych, miejsc zabytkowych, zwiedzanie własnych i obcych portów itd.);

6)    zajęcia poświęcone kontroli i ocenie wyników kształcenia (zajęcia kontrolne, kolokwia, egzaminy, obrony prac dyplomowych itp.).

Prawidłowe stosowanie przedstawionych form zależy od ścisłego poyiązania kierowniczej roli nauczyciela akademickiego oraz aktywnej i samodzielnej postawy studentów w procesie nauczania — uczenia się.

25