s 12 i

Układ kostny człowieka stanowi rusztowanie, które związane ścięgnami i mięśniami wraz ze skórą, otacza, podtrzymuje i chroni delikatne tkanki i narządy wewnętrzne od uszkodzenia. Kościec stanowi też zasadniczą składową część narządów ruchu, a szpik jest organem krwiotwórczym. Jak i inne narządy, kościec dziecięcy podlega ogólnym prawom wzrostu, zróżnicowania i rozwoju. Na pełny rozwój kościec potrzebuje około 20 lat.

Układ kostny człowieka dorosłego składa się z 223 kości, małe dziecko posiada do 400 punktów kostnienia (poszczególne kości mają nieraz parę punktów kostnienia). Mniejsza mineralizacja i duża liczba punktów kostnienia sprawia, że szkielet dziecięcy jest bardziej giętki i elastyczny, stąd ma większą odporność na wstrząsy i złamania oraz większą zdolność do regeneracji. Kości dziecka rosną w dwóch kierunkach — na grubość i podłużnie. W kościach długich wzrost na długość odbywa się w końcach kości, na granicy nasad i trzonu, rozdzielonych warstwą kostno-twórczą.