Scan10049 (4)

Do zapisu błędów proponuję użyć dwóch stron papieru. Na pierJ szej będziemy zaznaczać błędy słuchowe, na drugiej wzrokowe. Oca wiście podział ten jest umowny i prymitywny. Ma jednak za zadani podkreślić główną przyczynę danego typu błędów. W odpowiednio rubryczkach zapisujemy znalezione pomyłki.

Błędy wzrokowe:

-    mylenie liter

„w - m - n - u”, np.: don (dom), wanna (manna),

„o - a ”, np.: dam (dom),

„1 -1 -1”, np.: lała (lata), tłok (tłok),

„u - y”, np. gyra (góra zamieniona na gura),

„p - n - r”, np.: marna (manna), nan (pan),

„T - Ł - F - L", np.: Łódź,w której „Ł” ma laseczkę skierowań w drugą stronę „\”,ŁJfip (Filip), Totwa (Łotwa),

„s — c”, np. macka (maska),

„n — z”, np. kona (koza),

„d - b - g - p”, np.: gada (pada), bada (baba),

-    pismo zwierciadlane, np. „E - 3”, „1” odwrócone w drugą stronę

-    opuszczanie znaków diakrytycznych (kropek, ogonków, kresek I np.: maka (mąka), miła bez kropki nad „i”, stad (ślad),

-    zmiana kolejności liter - no (on), lakta (latka),

-    „rz - ż”,

-    „ó - u”,

-    „di - h”,

-    wielka - mała litera, np.: Król, polacy, pasTa,

-    automatyzńiy, np. odruchowe pisanie „ch” zamiast „c” czy „rz a nie „r”,

-    błędy interpunkcyjne (często przecinek pojawia się tam, gdzi< dziecko bierze oddech, a zdania potrafią być kilometrowe bez źad nych znaków przestankowych).

Błędy słuchowe:

—    opuszczanie liter, np. spógłoska (spółgłoska),

—    dopisywanie liter, np. jigła (igła),

—    łączenie wyrazów, np. Wiesie (w lesie),

-■ rozdzielanie wyrazów, np. o gon (ogon),

—    mylenie liter z występującymi wcześniej lub później, np. leler (jeleń), brekolczyk (breloczek), kokoje lub popoje (pokoje),

46