SDC10490

wi aż piętnastu bogów. W Abydos Dziewiątka reprezentowana jest przez dwa Chnumy, Tota, dwa Horusy i dwa Upuauty — bóstwa o mniejszym znaczeniu. We wspomnianych już Tekstach piramid pochodzących z V dynastii jest mowa o Dziesiątce Bogów, która może urodzić nowego boga.

Kiedy jednak na początku Starego Państwa została założona nowa stolica w Memfis na zachodnim brzegu Nilu, nieco na południe od Heliopolis, tamtejsi kapłani pozazdrościli prymatu Kolegium heliopolitań-skiemu. Głównym bóstwem Memfis był bóg P t a h. opiekun rzemieślników i artystów, identyfikowany przez Greków z Hefajstosem. W sztuce przedstawiany był on zawsze w postaci mumii mężczyzny, trzymającego w dłoni berło uas, symbol szczęścia. Z wielkiego pierwotnego boga Ptah miało się zrodzić osiem innych Ptahów, tworząc razem odpowiednik enneady. Aby wykazać podrzędność Atuma w stosunku do boga Ptah, kapłani memficcy za drugą formę swojego patrona uważali Ptah-Nuna, a więc bóstwo praoceanu. Trzecim jego wcieleniem miało być niebo — bogini Nut przedstawiana w sztuce jako kobieta z wyciągniętymi ramionami, wygięta w kształcie łuku niebios. Z tych bóstw miał się narodzić Atum jako czwarta forma Ptaha, zaś wargi i zęby, którymi wypluł Szu i Tefnut, należały także do boga Ptah.

Zdaniem kapłanów memfickich jedną z postaci Ptaha, zrodzoną przez niego z jego małżonki imieniem Sechmet o głowie lwicy, bogini niosącej zagładę wrogom boga Ra, miał być Nefertum, którego symbolem był kwiat lotosu — młodzieniec, który co dzień rano rozweselał boga słońca Ra. Według teologii memfickiej bóg T o t był sercem Ptaha, którym on myśli, jego zaś językiem, organem mowy i twórczości, miał być Horus. Jeszcze w IV w. naszej ery

93