Spawanie łukowe elektrodą nietopliwą w osłonach gazowych, oznaczane TIG (Tungsten Inert Gas) lub GTA (Gas Tungsten Arc), zostało zapoczątkowane przez patenty zgłoszone w 1926 roku przez H.M.Hobarta i P.K. Deversa, dotyczące spawania łukowego w osłonie helu, oraz Weimmanna i Langmira, dotyczące spawania dwoma elektrodami wolframowymi w osłonie wodoru, znanego pod nazwą spawania atomowego, arc - atom. W metodzie TIG stosuje się tylko gazy szlachetne, natomiast metodą GTA można spawać we wszystkich rodzajach osłon gazowych, obojętnych i reaktywnych.
W procesie spawania łukowego elektrodą nietopliwą w osłonie gazowej -GTA, połączenie spawane otrzymuje się przez stopienie metalu spawanych przedmiotów i materiału dodatkowego ciepłem łuku elektrycznego jarzącego się między nietopliwą elektrodą a spawanym przedmiotem w osłonie gazu obojętnego lub redukującego (rys. 5.1 i 1.2). Jest to najczystszy z wszystkich procesów spawania łukowego, porównywany z metalurgicznego punktu widzenia do mikro-odlewania łukowego w osłonach gazowych.
Elektroda nietopliwą, wykonana z wolframu lub stopu wolframu z pierwiastkami zmniejszającymi pracę wyjścia elektronów, jest zamocowana w specjalnym uchwycie palnika, umożliwiającym regulację położenia elektrody oraz jej wymianę. Koniec elektrody wystaje poza dyszę gazową od kilku do nawet kilkudziesięciu milimetrów, w zależności od warunków technologicznych spawania. Powłoka gazu ochronnego, podawanego przez dyszę palnika wokół elektrody nietopliwej, chłodzi elektrodę i chroni ciekły metal spoiny oraz nagrzaną strefę spawania łączonych przedmiotów przed dostępem gazów z atmosfery. Jeziorko spoiny jest tworzone bez udziału topnika, nie ma więc wtrąceń niemetalicznych w spoinie i na jej powierzchni, a stopienie materiału rodzimego i dodatkowego odbywa się bez istotnych zmian w ich składzie chemicznym. Jednocześnie nie ma rozprysku metalu, typowego przy innych procesach spawania łukowego, a możliwość podawania z zewnątrz łuku materiału dodatkowego umożliwia nie-