s16 (8)

DANE TECHNICZNE SAMOLOTU M.S.-40CC1

Rozpiętość	10.62 m
Długość	8,17 m
Wysokość	3,25 m
Powierzchnia nośna	16,00 m*
Masa własna	1872 kg
Masa całkowita	2471+2540 kg
Prędkość maksymalna:
— na wysokości 2000 m	452 km/h
— na wysokości 4000m	480 km/h
— na wysokości 7000m	444 km/h
Zasięg przy prędkości 400 kro/h	750 km
Czas wznoszenia na 5000 m	6,5 min.
Pułap praktyczny	9500 m
Pułap teoretyczny	10500 m
Czas zakrętu o 360° przy pręd-
kości 320 km/h	15 s
Promień zakrętu	265 m
i__

tów, co dawało czterobarwny kamuflaż powierzchni górnych i bocznych. W CJC 1/7 latały samoloty M.S. pomalowane od góry wyląc/.nir na kolor khaki.

Dla wszystkich wariantów powicrzc hnir dolne pokryte były kolorem jasnoszaronirbieskim (gris bleu clair). Wszystkie farby były matowe. Kołpaki Śmigla były na ogól czarne.

Schemat pierwszy stosowano dla wszystkich samolotów M.S. o numerach poniżej 100; późniejsze maszyny malowano na wszystkie trzy sposoby.

Znaki rozpoznawcze lotnictwa francuskiego malowano po obu stronach skrzydeł (średnica 0.65-M m) i po obu stronach kadłuba (średnica 0,65-7 0,86 m'. Ster kierunku malowano w pasy niebiesko-biało--czerwone. Niektóre samoloty M.S. miały znaki o średnicy 0,3 m na górnej powierzchni skrzydeł. Numery taktyczne malowano albo z boków kadłuba, albo na usterzeniu kierunku. Numer seryjny malowano na sterze i powtarzano na boku kadłuba. We francuskich dywizjonach myśliwskich malowano godła eskadr na kadłubie, lub mniejsze na stateczniku. Poza tym wszystkie samoloty francuskie miały na dolnej powierzchni skrzydeł marticule militairc — literowo-cyfrowy kod, służący do identyfikacji samolotu. Litery i cyfry, o wysokości 1,2 m i szerokości 0,6 m, malowano białym pasem o szerokości 0.18 m. Od wiosny 1940 r. zamalowano te oznaczenia dla utrudnienia rozpoznania Niemcom przynależności maszyn.

Polskie samoloty M.S. były malowane zgodnie z francuskimi normami. Jedynym znakiem wyróżniającym była szachownica 640x640 mm, malowana na francuskich znakach po obu stroitacb kadłuba. Szachownice były obrócone o 90' w stosunku do używanych obecnie. Bardzo często spod czerwonych pól szachownicy przebijał zarys znaku francuskiego.

W Szwajcarii Moranr pokrywano od góry kamuflażem ciemnozielono-ziclonym, a od dołu malowano na jasnoniebiesko. Linie podziału między kolorami były proste z ostrymi załamaniami. Spotykane były wypadki jednobarwnego (ciemnozielonego) malowania powierzchni górnych. Stery kierunku malowano na czerwono.

Fińskie samoloty M.S. malowano od góry w łaty koloru bardzo ciemnozielonego i ciemnozielonego, a od dołu na jasnoniebiesko. Końcówki skrzydeł, część nosowa i pas za kabiną do IX. 1944 r. malowano na żółto.

W lotnictwie Vichy zachowano tradycyjne schematy malowania, wprowadzając dodatkowy element rozpoznawczy: przód i usterzenic malowano w żółto-czcrwone pasy.

OSTATNIO UKAZAŁY SIĘ:

73.    Rewolwer Nagant, wz. 1895,

74.    Samolot wielozadaniowy Po-2,

75.    Śmigłowiec Mi-4,

76.    Samolot szkolno-treningowy Jak-11 (C-ll),

77.    Samolot wielozadaniowy An-2, 78 Karabin Mosin wz. 1891,

79. Haubica kal. 122 mm wz. 1938

UKAŻĄ SIĘ:

Samolot transportowy Ił-14, Samolot myśliwski Mosąuito. Samolot myśliwski P-39 Aircobra, Czołg lekki Stuart,

Samolot myśliwski 1-153 Czajka,

9 mm pistolet wz. 1935 VIS, Samolot myśliwski Jak-1

Printed in Poland

© Copyright by Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1982. Wydanie I

Nakład 40 000+250 egz. Objętość 2.88 ark. wyd., 1.25 ark. druk. Papier offsetowy III kl. 100 g, format 70X100/15 z Karkonoskich Zakładów Papierniczych w Dąbrowicy. Oddano do składu w grudniu 1981 r. Druk ukończono w czerwcu 1982. Wojskowe Zakłady Graficzne w Warszawie. Zam. nr 3402

Z-91

Cena zł 30.—