skanuj0002 (614)

Analiza HPLC

Całkowitym czasem retencji tR nazywamy czas jaki upływa między wprowadzeniem próbki a pojawieniem się maksimum piku rozpatrywanego składnika próbki.

Fazy ruchome

Fazy ruchome w chromatografii cieczowej stanowią pojedyncze rozpuszczalniki lub ich dwu-lub więcej składnikowe mieszaniny. Faza ruchoma, którą wprowadza się do kolumny, nosi nazwę eluentu. W kolumnie w skład fazy ruchomej oprócz eluentu mogą wchodzić także składniki rozdzielanej mieszaniny. Po rozdzieleniu składniki te są obecne w wycieku z kolumny, który nosi nazwę eluatu.

Wymagania dotyczące fazy ruchomej w HPLC:

•    odpowiednia zdolność rozpuszczania próbki

•    nie przeszkadzania w detekcji

•    wysoki stopień czystości

•    obojętna chemicznie w stosunku do próbki i do fazy stacjonarnej

•    trwałość w warunkach analizy

•    niska cena.

W różnych metodach chromatografii cieczowej czas retencji składników próbki można regulować przez odpowiedni dobór mocy elucyjnej eluentu.

Wyróżnić można dwa przypadki:

•    skład eluentu jest jednakowy przez cały czas chromatografowania próbki - jest to tzw. elucja izokratyczna,

•    skład eluentu zmienia się podczas chromatografowania próbki - jest to tzw. elucja gradientowa.

II. Związki mające zastosowanie w hodowli zwierzęcej.

Współcześnie prawie cała żywność jest poddawana procesom przerobu, konserwowania i przetwarzania. Każda substancja dodawana do żywności musi przejść odpowiednie badanie toksykologiczne uwzględniające bardzo duży margines bezpieczeństwa. Substancje mogące ulegać bioakumulacji i wywołujące skutki odległe (działające na materiał genetyczny) nie mogą być w ogóle dodawane do żywności. Bardzo istotne jest określenie dopuszczalnego dziennego pobrania (acceptable daily intake - ADI).

ADI — ilość substancji w mg/kg masy ciała człowieka jaką może on zgodnie z aktualnym stanem wiedzy pobrać ze wszystkich źródeł przez całe życie bez szkody dla organizmu.

Głównym problemem w hodowli zwierzęcej jest stosowanie antybiotyków, anabolików, leków hormonalnych a także stosowanie nienaturalnej karmy. Masowe stosowanie dużych dawek antybiotyków powoduje eliminacje ze środowiska drobnoustrojów wrażliwych i sprzyja rozwojowi szczepów antybiotykoopomych oraz zakażeń grzybiczych. Leki weterynaryjne stosowane są w trakcie chowu zwierząt żywnościowych w celu osiągnięcia różnych efektów:

•    zwiększenie efektywności wykorzystania spożywanych pasz

•    jako stymulatory wzrostu

•    zmniejszenie stresu w czasie transportu

•    zapobieganie wystąpienia chorób bakteryjnych lub ich leczenie.

Obecnie skuteczne leczenie zwierząt opiera się na stosowaniu preparatów farmakologicznych tj: antybiotyki, penicyliny, tetracykliny, sulfonamidy.

Leki mogą wraz z krwią przechodzić do mięśni, narządów, mleka lub jaj, gdzie pozostają przez pewien czas. W większości leki ulegają metabolizmowi do bardziej polarnych związków, które łatwiej wydalane są z organizmu. Pozostałości leków w żywności występujące zarówno w postaci macierzystych substancji czynnych jak i ich metabolitów mogą wywierać szkodliwy wpływ na konsumentów. Może on ujawniać się w postaci działania np. toksycznego. Wyraża się ono bezpośrednim, szkodliwym wpływem na procesy życiowe organizmu konsumenta i może prowadzić do powstawania zmian mutagennych lub kancerogennych.

W związku z zagrożeniami wynikającymi z występowania leków weterynaryjnych w mięśniach i narządach zwierząt hodowlanych, a także w mleku i jajach, wprowadzono obowiązek kontroli pozostałości tych leków w produktach pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych na rynek wewnętrzny i na eksport. W większości krajów za nadzór nad jakością żywności pochodzenia zwierzęcego odpowiedzialna jest państwowa służba weterynaryjna, Jednym z aspektów kontroli jest badanie pozostałości leków weterynaryjnych w produktach spożywczych.

Prowadzenie badań możliwe jest przy zastosowaniu odpowiednio dobranych i sprawdzonych procedur analitycznych, które w niezawodny sposób pozwalają wykryć i określić zawartość analizowanego leku w badanej próbce. Obecnie rutynową kontrolę materiału biologicznego wykonuje się przy zastosowaniu testów mikrobiologicznych i immunologicznych oraz różnych technik chromatograficznych.

4